—238—

JON MIRANDEri

Parisera

Caracas, 1966-VII-14

        Adiskide maitea:

        Gure artean eraikitzen ari den parabola (sensu geometrico) geroago eta aundiagoa da nere erruz nere erru andiz, dotrinarekin mintzatzeko. Zartailua bear nuke bizkar gainean nere nagikeria bear lukenez zigorkatzeko. Alare barka eskatzen dizut geiegi berandutu dudalako ene erantzupena. Gure azkenekoetatik gauzarik aunitz gertatuak dira: elizak latina ukatu du, obiratu ez badu ere; orko semeek atomika ler-arazi ditute, euskaltzaindiak akademiku berriak egin ditu... eta abar eta abar... Zertako gertakariak zenbatu? Gutun-orria gutxi litzake dena biltzeko.

        Nere orrako ibilaldiaren garaia urbilagotuz: datorren ilaren azkenetan bear luke izan... Baina urbilagotzen ari den neurrian, gogoz akiagotzen ari naiz... Alako beldur batek artzen dizkit ezurrak eztakit zergatik. Aldez joan nai nuke nere antzinako adiskideak, batez ere zu, ikustera; aldez ezin esan alako akidura batek bere besartean artean artuta naduka, emendik mugitzeko bat ere gogorik gabe... Bainan erabaki bearko dut, laster erabaki ere... Ala ere ezingo naiz nere Bizkaiara aldatu, eztut uste bada ango agintariek utziko didatenik... Nere arreba lanean ari da baimena iristeko ala ere agintariok setati daudela uste dut nerekiko erabakietan. Dena den, garaiz jakin eraziko dizut, nere lenen bisita bada zuretzat adiskide bakar eta zintzoa. Nai nuke ene arima akitu au orrako gogo andi batek pizkortuko balidake...

        Martin Ugaldekori zure zuzenbidea eman nion zuri zuzenean idazteko... eztakit egin ote duen aspalditik ezpaitut ikusten. Ala ere auxe esan bear dizut: xoratuta zegoela zure eleberri eder orrekin eta etzekiela nora jaso zure izena, ain arkitu bait zuen ederra zure Aur besoetakoa. Lendik ere irakurriak zituen zuk or argitarazi ipuinak eta idaz-lanak eta idazle garaitzat zenduzkan, oraingo ontan berriz xurtuta gelditu da. Gaia bera ere ezin egokiagoa arkitu du Martinek gure euskal-txepelkeriaz ok egina baitago aspalditik. Idatzi ezpadizu esango diot ikus dezadenean.

        Gauza asko gertatu dirala esan dizut nere azken gutuna ezkeroz eta bat auxe: emengo Centro Vasco ospatsutik atera egin naizela, benetan nazkatuta... Urteak dira zearo baztertuta izan nautela, orrek etzidan batere naigaberik ematen, bainan azken ilabete auetan, zenbait ergelek, geiegizkeriak egin ditute nere aurka eta dena benetako euskaltzalea naizelako eta ez eurak bezela abertzale erdeltzale ustelak... abertzalerik al baliteke euskeraren etsai denik?.

        Goizetik ari natzaizu idazten landalan eta emen dira agertzen ene lagunak. Utzi bear zaitut beraz ez naigabe gabe luzeago idatzi nai nizuen-eta. Dena den emen duzu nere oroitzapena eta jakizu betiko naitasunez jarraitzen dizudala alako mutualdiak gora-behera... Ene goraintziak zure aita maiteari, eta ar ezazu adiskide maite orrek ene besarkadarik gartsuena eta laister benetakoa izango al da besarkada ori...