—165—

JON MIRANDEri

Parisera

Caracas, 1957-VII-31

Gure Patroi Aundia

        Adiskide maite:

        Buro zikin ontatik ari natzaizu idazten, lumeroz, zenbakiz guarimuz eta edonolako kakazkeriz inguraturik. Beurut (edo nola zan) zure antxinako buru zikinagoa datorkit gogora. An bederik neskazar iztunak bazenitun gogaide, emen berriz ez daukagu orrelako elaiderik, ez zaharrik ez gazterik. Oro gaituzu kunde gogorreko! Dana dala, ekin bear ogi puxka egunero aora eraman ahal izateko. Lentxeago idatzi bear nizun ez dakit baina zer nolako ezintasun batek atrapatu nauen aspaldion: ez dut adorerik ezertarako ere, are gutxiago idazteko. Gainera zuri gutun jori bat egin nai nizun, eta ez egon ni gertu joririk egiteko urrikeriz [...]da nagoen onek. Dena den, ar ezazu gutuntxo au biotzik onenaz zuganako oroitzapenik ez dudala galdu ikus dezazun batik bat.

        Erdi atsekabeturik nago. Berri minkorrak jaso ditut etxetik: amatxo oso gaizki arkitzen da, elbarriturik... Tronbosis edo delako eritasunak jo dio aurpegia, eta oso mintzul ta motel mintzatzen omen da. Bat batean agertu zitzaion eritasun ori, eta Bilbaoko geriatra batengana eraman zuten korrika. Ziztada ta bestelakoekin zerbait ondu omen da, ala ere medikuak igortzen zidan diagnosisa etzan bat ere biotz altxagarria. Egia esan min dut eta min sakona. Ez nuke nahi nere amatxo joan laiten nik ikusi gabetanik. Ain urruti biziki ordea, edozer gerta diteke, eta gerturik egon bear.

        Bestela nai ta nai ez, emengo girora gogoz bestera badare, egiten ari natzaizu. Ene irabaziak oraindik oso dira urriak eta ikusten ez ugaritzako biderik. Esperantza onak ere ematen dizkidate, bainan gure olerkariak zionez Itxaropena omen gure usterik galgarriena, zuk edo. Baina zer eginen. Jo ta aurrera... Emengo euskoekin oso artu-eman eskasa daukat, artu-emanik badut ere ez dakit. Ain nago aien gandik aldendurik eta gogorik ez gainera aiengana urbiltzeko. Anartean zerbait egiten dut gure euskeraren alderako, ez ordea nai nuken beste. Catul-en olerkiak itzultzen ari naiz, baina zure trebetasuna falta zait lan ori bear bezela egiteko. Laister igorriren dizkitzut zenbait... ikus ditzatzun eta orraztu. Zaitegiren berriak ukan ditut. Jo ta ke ari da aldizkaria ateratzeko baimen eske. Ez dut uste iritxiko duenik. Zure gutunak ukaiten ditula idatzi zidan, eta orretxek pozten nau. Asko goraipatu zizkidan zuk egindako azken idazlanak. Eskaritxo bat. Ez ote zenuke idatziko emengo Euzko-Gaztedirako artikulu gogortxoren bat idatziko? Zuk entzute aundia dadukazu emengoen artean eta askok maitasunez begiratzen dizute batez ere gazteen artean. Jakina zaharrekin ez daukazu konturik, eta bear ere ez.

        Txominen berriak ukan ditut, oraindik ordea ez diot erantzun. Zure berrien erpai nadukazu, adiskide, ondo dakizu bada zure gutunak neretzako desertuan ari danarentzat ura baino atseginago zaizkidala. Ez beraz luzatu.

        Ene gorantzi minenak zure guraso maiteei. Zuretzat ene besakadarik ertsiena.