—197—

JON MIRANDEri

Parisera

Caracas, 1960-VIII-5

        Adiskide maitea,

        Gure arteko ixilaldi au luxexkoegia delakoan nago, eta nere erruz izan ere. Ala ere ez dezazula aldi luze ontan antzita ukan zaitudanik; zure pentsamendua beti ere bizkor bezin zailu ibili da ene burmuin ustel oietan. Egunero izan zaitut gogoan, egunero bai, alako barne-zimiko zorrotz batek ernarazita: Noiz bear diozu idatzi gure Joni? Atertu gabe errepikatuz. Barka ezadazu, otoi, ene lazoaldi barkaezin au. Egia esan, enetzakoak oker baino okerrago gertatzen ari zaizkit aspaldi onetan, eta ez dakit nola bear dudan ikus ene burua azkenean. Gogo-auziak oker, gratzak okerrago! Demokrata aipatuak agintari ditugun ezkero, erri onek ez du onik izan, eta orain arte bezela gauzak jarraitzeko, ez du onik izango zati batean. Lan eskasia, diru eskasia, egonezina inguru guztietan. Lengo agintariak lapurtzat aldarrika etorri zaizkigunak are lapurrago gertatu zaizkigu. Bin-bitartean emengo egokera negargarria ikusita, arrotz geienak beste lurraldeetara joaten ari dira, taldeka joan ere. Ortik ikus, zeinen etorkizun beltza daukagun emen. Bainan utz ditzadan aldebat, erostok.

        Zure Aur Besoetakoa ia buruz ikasi dut. Irakurriago eta atseginago zait, bene-benetan. Eleberri benetan berria eta egun-egungoa. Ez dakizu zenbat deitoratzen dudan oraindaino argitara gabe idukitzea. Baina erabakita nago, eta nik uste laister asiko naizela irar-lanean,gosta ala gosta. Ene ustez, bosteun ale aski diratekelakoan nago, ao-goxo gutxirendako baizik ezpaita zure idazlan eder ori. Zer derizkiozu? Baina linotipu lanak ikaratzen nau: ez daukagu emen euskeraz idazten dakitenik tramankulu orrekin, eta lanak izango ditut irar utsak zuzentzen. Eta oneixek bildurtzen nau, zuk nai zenuken bezin edizino apin eta txukuna egin al ez izateak. Dena den, nere onenak jarriko ditut egingo ortan.

        Irrintziko jabearekin ere aserratu naiz, betiko aserratu. Agirre lendakaria zanari buruz idatzi nuen artikulua izan da kausa. Ez zuen begi onez ikusi, eta zenbaki guztietik erauzteko agindu zuen. Gainera berak, ergelkeri izugarriak idatzi zituen zenbaki berean gure lendakari oiaren aurka, eta ori ez zitzaidan neri gustatu. Ilak errespetu osoa merezi dutelakoan nago, eta ilak ez ditugula laidotu bear nik uste. Arrezkero ez dugu itzik egin elkarrekin. Luzez mintzatuko nintzake gai ontaz, baina naiago dut baztarrean utzi. Beraz Irrintzikikoak, niketz, bukatu dira.

        Eta zeu nola arkitzen zera? Zure berrien aiduru nagoela jakin ezazu, zure berri, asmo eta lanena. Badakizu nere adiskideetan zu zaitudala minena. Euskal-gaietan oso nabil zabar ni, ezertarako kemenik gabe. Vergilius-en Georgikak itzultzen ari naiz, baina oso nakar arkitzen dut nere gogoa, lan garai baten egiteko. Emengo giro ilgarri onek ez dio barkatzen gizonik sendoenari ere. Gainera eri nago biotzetik, angina pectoris delakoaren zema dudalarik: koroi-zanak ertsiegitu zaizkit, eta emen nabilkizu aphotika tartean. Zertan dire Peillenak?

        Ar ezazu, adiskide maite, ene besarkadarik ertsiena. Barka utsak oro! Ortik oartuko zera nere soin eta gogo-ariak kitarra zar batenak bainon dardaratiago dabiltzala.

        Jainko-jainkosek onets bezaitzate.