—177—

JON MIRANDEri

Parisera

Caracas, 1958-VIII-7

        Adiskide maitea:

        Iragan ilabetearen amabortzean igor zenizkidan gutun-artikuluak onik iritsi ziren ene eskuetara. Luzeretxirik ere ba zagozke engoitik lenago erantzun ez dizudalako. Egia erraiteko, ez dut ezertarako ere atsarterik izan ilabetez gero; itoka ibili naiz ene lanekin: batean lanberriakin bertzean aldizkariakin eta ta ta... Dena den, zure artikulua oso-osorik argitaratu dugu dagoneko Irrintzin, tanta bat ere kendu gabe. Gainera ez dut uste bat ere utsik itzuri zaidanik, ene alegin guztiek egin nituen ortarako ala ere zeorrek nik bainon obeki ikusiko duzu eta bearbada akzentu astunen bat pei dela frantzesean oartuko zera; akzentu zorrotzik ez dut uste zorrotzak bai baitituzte emengo linotipistek ere. Esan bearrik ez idazlan bikaina antola duzunik, bear bearrezko gainera. Lengo batean, ain zuzen ere, emengo maketo batek erraiten zidan: Zuek Espainia gogor jotzen duzute, Frantziari, aldiz, ukiturik ere ez diozute egiten, eta sudur puntan eman nion zure artikuluarekin ixildu zedin.

        Gure aldizkaritxoaz diozunak asko poztu nindun. Ez da ez nere betekoa. Nik euskeraz soil aterako nuke, baina ortan ez daude akort aldizkariko nere lagunak. Ala ere garaita aundia iritxi dut erdia beintzat euskeraz argitaratzen uzten didatelako. Orain arte neonek idatzi bear izaten nituen euskerazko lanak, geienak beintzat, eta zu bezelako idazle jator ta abertzale zintzoei eskerrak engoitik nireak baino lan bikainagoak agertuko dira aldizkaritxo ortan. Beraz mila ta mila esker, gu guzion partez. Zer luzetasun izan bear duten zure artikuluek galdetzen didazu. Ongi legoke bialdu diguzunaren erdia. Oso gabiltz exkax tokiz, eta gainera gure irakurleek naiago dituzte artikulu laburrak irakurri luzeak baino. Pena ere ematen dit zu bezelako idazle bikain bati mugak ezarteak, baina emengo kontuak alaxe dira eta ez bestela. Emengoak baino alperragorik irakurtzeko ez dut ilargipean arkitu! Ori bai, artikuluok zenbat eta zirikagarriagoak ainbat obeto. Aukera dituzun gaiak egokiak dira benetan eta jakingarriak. Eztena erabili dezakezu nai beste, abertzale mozoluok noizpait akulatzeko.

        Pizkortuko ote dira? Ez dakit ba... Inguruan dakustan zurrunkeriak ez dit bat ere itxaropenik ematen. Zuk diozun bezela, eralguntza berri ta eraginkor bat bear genuke, orain arte baino efikazkiago askatasunaren alde jokatzeko... Jel-Alderdia, zearo lur-jota arkitzen dut, Accióneko radikal sozialistak, guziz andeatuta, Jagikoak berriz erdaldunduta. Zer egin? Irrintzik beinipein, inguruak astindu nai lituzke, klarki ta gogorki mintzatuz, euskaldunak dauden lozorrotik esnatzeko. Eta ez legoke gaizki, karlista-euskaldunak biltzeko kanpaina andi bat egitea. Zure asmua ontzat artu dugu Irrintzikuok, eta bide ortatik zerbait egingo dugu. Gainera egun askoz ere errexago bila ahal izanen ditugu Euzkadiren inguruan, ogeitabi urte lenago baino, Prankokin, bada, ez dute onik izan gure karlistak. Aleginak egin ditzagun beintzat euskaldun guztiak aberriari begira ezarteko, ez orain arte bezela, beti kanpora begira. Garaia dugu gere barne-muinak inarrosteko espainiar ta prantzitarren atzetik arrastaka ibiltzeke.

        Naigabe aundia eman didate zure aitaren berriek. Ba duzu atsekaberik azken aldi auetan gizajo orrek! Jakizu zure min guziek nereak bezin bat zulatzen nautela. Onik aterako al da aita, atseden-aldi ukan dezazuten [...].