—153—

JOKIN ZAITEGIri

Arrasatera

Caracas, 1956-VII-13

        Adiskide laztan:

        Zure gutun biak ondozka etorri zitzaizkidan, esan bearrik ez poz-pozik irakurri nitula. Arrezkero jakin dut, Etxanizen bitartez, Donostin egin zenun itzaldia Sokart-i buruz, guziz atsegin izan zitzaiela entzule guziei. Mugarri ederra jarri zenun, beste idazleek ere betiko leloak aldebat utziaz gai sakonetara igitu ditezen. Beiun daizula adiskide!

        Bigarren gutunean eskabide bat egiten didazu onuntz etorri nai dun batentzat. Egia esan, ni ez naiz gai inor onuntz ekartzeko, eta norbaitek onako aolkurik eskatuko balit, ezetz esango nioke borobilki. Zure gutunetatik dakustazunez, emen dirua parrastan dabilela edo uste duzu. Ez dago olakorik. Geienak irabazpide extu ta eskasez bizi gera, ozta geure eralpenak ordaintzeko lain. Antxina etorri ziranak, aukera obeagoa izan zuten dirugintzarako, baina aldi ederrok betiko joan ziran. Ordukoek ere, etzuten guziek dirurik egin. Ezagutzen ditut euskaldun asko, garai artan etorritakoak, itzultzeko ere dirurik ez dutenak. Beraz kontuak atera ortik. Gainera, gizon ori emigrante edo transeunte (ni etorri nintzan bezela) etorri diteke, eta ortarako ez dauka inork deitu bearrik. Bestetxo bat: Pilarmonika jotzen ba al daki? Betor. Eztaki? Bego. Eta kitu. Ez dut uste inork deituko dionik emendik, aideek edo izan ezik... Ez onuntz bialdu, orra nere aolkua! Barkatu ain garbiki mintzatu natzaizulako.

        Eta Batizen ametsa... Aundia da gero! Gaur ain zuzen, Eibarko Goiria aitari idatzi diot, eta besteen artean Batiz ikusi nai nukela esaten diot ogeimila dolarren miraria emen egiten... Esan ere olakorik... Ez dituzute emengo euskaldun dirudunak ezagutzen... Ez lukete emango ezta arnasarik ere, ain gutxi euskeraren alderako. Lendakariak noiztanka onuntz etorrita, eta emengo kaikuntzarren arrokeria aizatuta, zerbait lortzen du, bainan besterik? Ezer ere ez. Emen izan zan Arantzazurako diru-bila ango praile bat: etzitun lau mila bolibar ere bildu. Beraz. Gainera emendik ao bero arro asko joaten dira orruntz, eta belarriak betetzen dizkie orkoeri. Emendik dioazenek egiten dute kalterik andiena ortan. Eta ezagutzen ditut inori dirua eskatuta orruntz joan diranak, berezibil ta guzti, eta oraindik ordaintzeko daudenak.Arroak alakoak... Orrela nik ludiari amalau buelta emango nizkioke.

        Oraintxe argitaldu ditute Euzko-Gaztedin Liburu-Kluben oinarriak. Azken batzarrerako ez zidaten neri deitu. Lenagokoan gogor egin nien, bazkun ori euskeraren onerako izango ez baldin bazan, nik ez nuela ezertarako nai esanaz. Eta nere ametsak... egi biurtu dira. Oinarri orietan aipatu ere ez dira egiten euskeraz idatzitako liburuak. «Libros Vascos», eta ondo dakizu vascos orrek zer esan nai duen. Datorren Euzko-Gaztedin nere protestarik garratzena agertuko da, lotsagarria baita laguntasunik gabe gure idazleak uztea. Ametzaga ere bazkun ortakoa da, eta buruetakoa... Samurtuko zaizkit, bainan neri bost ajola, ezpaitiot inortxori ezer ere zor.

        Manzisidoren Gure Patroi Andia irakurri dut berak emanda. Kritika luze bat idatzi diot, orrialdeka aztertu baidiot liburu guzia. Pozik zegon Mantxi. Egitan oso ederki idatzita dago liburutxo ori eta joranez irakurri nun. Orain zai nago Bilbaotik biali dizkidaten liburuak noiz iritziko diran.

        Eta agur adiskide, urren arte. Ekin atergabe gure euskeraren alde ni emen, ezin nindeke bearrainbat ortan saiatu, bizitzeko lanak dauzkat eta. Ala ere aleginak egingo ditut orain arte bezela.

        Gorantziak orko adiskide jatorrei.