—171—

JOKIN ZAITEGIri

Miarritzera

Caracas, 1958-I-10

        Adiskide ona:

        Atsekabe andi baten menpean arkitu nau zure azkeneko gutun luze ta jakingarriak. Ama il zait urte onen asieran, gutxien uste nuenean ain zuzen ere. Osasunbidean aurrera zioala ta pozik nengoen eta kable samin batek nere poz ori zearo deuseztu dit naigabe sakonenean pulunpaturik. Azken agurrak alkarri egin gabe jun zaigu amatxu laztana, eta kezka orixe zeukan amatxok elkar ez ote genuen ikusiko ludi onetan alegia. Igaro ilaren amaseigarrenean gutuntxo bat egin zidan, eta aietxek izan ditut bere azken-itzak. Amatxu ilda gero eskuetara zitzaidan aipatu gutuna. Idazten ari zanean etzuen noski Erio ain urbil nabaitzen. G.B.

        Berriz gainezka dator zure eskutitza. Oraingo ontan erroialdi gogorra izan du Euskaltzaindiak, ez dakit nungo oilarrak ernalduta. Ni ez nautela urgazlerako izendatu? Ez dit orretxek atsekabe den mendrenik ematen ez orixe; orain arte ere ez dut aipamen aipatu orren bearrizanik ukan euskal alorrean gogoz ta kemenez ekiteko, eta aurrerantzean ere, ori gorabera, nere bideari zintzoki jarraituko diot, bai orixe. Bainan zuk ez dakizu aundiena. Nik ezer esateke, nik ezer eskatzeke, sei-zortzi ilabete lenago Irigoienek idatzi zidan Euskaltzaindiak urrengo batzarrean urgazle izendatuko nindula esanaz. Ez nion esan orri gora geiago eman, ala ere jakingarria litzake zerk eta nork esti-eragin dien euskaltzaindikoei nire izentapena bazterrean uzteko. Baditut nere susmoak, baina ez du merezi azaltzea. Beraz ez orregatik kezkatu adiskide. Obeki nago nagon-nagonean, buru-biotzak aske, den delako gurdi bati uztartuta baino.

        E.-G.ren igazko laugarren zenbakia ere ederki eldu zait. Ez dut oraindik bear bezela aztertu ala ere eman diodan gainbegiratutik argi ta garbi ikusi dut aurrerapen andiak egiten dioala gure aldizkari maitea. Idazlan guztiak zein baino zein ernagarriagoak irudi zaizkit. Mukerrak gora-bera, sendo eusten dio E.-G.k sortu zanean onartu zuen xedeari. Eta ondo dakizu; xede ori aski garaia dala izan ere. Baina ontaz nere gogo atsekabetua baretu daitekenean luzezago ariko naiz.

        Aita Batizen eskutitz pozgarri bat ukan dut eta egia esan adiskide onek beste ezerk baino areago pizkortu nau euskal idazketan gogoz aritzeko. Atsegin izan omen zitzaion guziz, nere «Maitasun eta Erio Kantua»rena. Ageri danez, gure euskera ere edozeinena bestekoa duzu, bestela etzukean alako atseginik nere lantxo apalarekin artuko. Kopeta bear da orregatio gure euskera ez dala euskera esateko... eta ori diotenak eurak, E.-G. izan ezpalitz etzuten bear bada euskerazko lerro bat ere idatziko gure aldizkaria izan baita inguruetako lur-ertzak arrotu dituana eta basamortua nolarebait loreztatu duena.

        Aita Bitor Iriartekin izan naiz bere Erromarako ostera ondoren. Olabideren Itun Zar-Berriak irartzen asiak omen dira. Egia ote? Jerusalemeko Idazteunaren ariora irarriko omen dute. Ala esan zidan beintzat Aita Bitorrek.

        Fernandez Etxeberria ta Olariaga jaunei idatzi zenezaieke. Zuk aipatzen dituzun gainerakoei, neonek emango dizkiet eskerrik asko zuketz. Arrezkero bildu ditut beste txanpon batzu, ez dut ordea oraindik guzia borobildu, ala ere laster iritxiko naiz ortara ere. Ez dizut esan, baina ibilaldi aundi bat egin dut Venezuela barrena; Meridan ere izan naiz zure antxinako lurraldean. Ar itzatzu adiskide orrek, ene euskal agurrik kartsuenak.