—178—

NEMESIO ETXANIZi

Donostiara

Caracas, 1958-VIII-15

        Aspaldiko lagun etorritsua:

        Pekundo ta Pakundo zurekin bat eginda daudela dirudi; ala ematen du beintzat, zure idazkiaren jarioak. Ez dut uste neurri ortan erantzun al izango dizudanik, ain gutxi gutun au dioakizun tokira dioalako. Ala ere auxe aitortu bear dizut: ederki etorri zitzaizkidala zure botaldiak gure paper xixtrina zerbait jazteko. Iñaki deunaren egunez agertu zan pinpirin asko, beti bezela zartailua galanki erabiliz. Ez dago emen besterik, eztia ona izaten da euliak arrapatzeko, baina guk ez dugu bear eulirik, legoiak bear ditugu, eta oriek ez dira aberaska goxoaren zuloetan etsitzen, ez orixe. Esamesa aundiak eman ditugu, eta pozik gaude. Ez genuen besterik nai, jentea esnatu gure aurka edo gure alde, eta bein esnatu ezkero oldartuko dira zerbaitera. Oldarra, Oldarra... Orra guri palta zaiguna. Nundik edo andik agertuko zaizu gure ipurt-ingitxoa, gogor xamarra ala ere, uzkia garbitzeko. Ez otoi lotsatu, azken esakera auekin... badakizu surrealismu gogorraren garaian bizi gera... ta dum Romae fueris romano vivito (eta bibito) ere bai, more. Ez dakit nere antxinako latinak uts-egiten ote didan. Ez litzake miragarri ain luzaroan izkuntza arruntetan murgilduta ibiliz gero.

        Pozten naiz arrasatearra ain sarri ikusten duzulako. Olabideren omenez zenbaki berezi bat egin nai lukela-ta idatzi zidan aspaldi, baina ni emen naukazu, ezertxo ere gertatzeke. Orain zenbait urte lan luze bat antolona nuen «Olabideren aurretiko Idazteun Itzultzaileak» edo olako zerbait zeritxo, baina ez dakit nundik nora dabilen, Biarritzen edo lurperatuta noski, ango Batzar aipatu aietako batera biali bait nuen. Eta emen ez daukat aren neurriko beste lan bat egiteko ez betarik, ez gairik eta ez ere kemenik. Auxe da egia. Or ikusiko zer gai aukeratzen dudan Olabideri goratzarre egiteko, ez nuke nai bada alako idazle andi bati nere omena erakusteke gelditu.

        Gure Mantxisidorren berri gabe nago eta izan nai nituke. Nik uste Loiolan izango dala. Andik urbilduko bazina, erakutsi ezazkiozu nere errespetuak eta esaiozu bidenabar, idazteko bere eskutitzak neretzat gure itsasaldeko aize ozkirria baino atseginago zaizkidalako. Santuen bizitzak ere, or nunbait, aterako ziran onuzkero kalerdira. Ez ote?

        Orain etxe berrian bizi naiz, etxe aundi ta apain batean, amaikagarren oinean... Caracas guztia nere oinetan zabaltzen da zoragarriro, eta benetan da atsegina alako toki ederrean bizitzea. Gainera zerutik urbilago, ala ere inspirazinoa beti bezela urruti. Lan berrian ari naizen ezkero, ordu guztiak zearo artuta dauzkat, eta etxeratzen naizenean zearo nekatuta iristen naiz ezertarako ere gogo gabe. Zerbait irakurri ta... kito. Luma eskuartetik erortzen zait txoarre zarrari baino errexago. Zer ote da gaztetasuna!.

        Yakingo idazleak berriz ere idazki luze bat egin didate. Aiek ere elorrio ta buruausterik naiko darabile euren aldizkaria aurrera ateratzeko. Azken zenbakian irakurri nuen eztabaida, gogortxoegia dala deritzat. Zer ta nor gera Garako idazle gaitzetsiok? Gu ere talde orretan sartzen ote gaitu idazki gogor aren egileak? Noiz bear dugu bat etorri euskal-idazleok alkarri arrika ibiltzeke. Gutxi izan eta gutxiok, makil-dantza gogorrean ari gera, atertu gabe ibili ere. Ortaz idatzi zenuena oso ederki dago, baina ez dut uste inor zentzatuko duzunik zure itz ederrekin. Izan ere gure kasta, aparteko kasta da, inoiz ezi ezina.

        Berriketarik aski adiskide, eta ia noiz idazten didazun berriz ere alako idazki eder bat. Au ez da esateko, erantzuna, oiartzuna baizik. Labur, baina erantzuna ipurtingian arkituko duzu.

        Agur eta mila goraintzi orko euskaltzale jatorrei. Gauden beti euskaldun.

        Eta nere naigaberik aundiena ar ezazu anaiaren eriotzeagatik. Bai bagoaz mundu zital ontatik amaikatxo neke ta naigabe artean. G.B.- Emen daukat Kerexetaren Eguneroko Meza Orixenaren bixitasunik ez du, ala ere euskera atsegina arkitu diot.

        Nere diosalak asteburuko adiskideei eta zuri bizkarreko aundi bat.