—179—

NEMESIO ETXANIZi

Donostiara

Caracas, 1958-IX-16

        Adiskide jarraitzaile:

        Ez genuen besterik palta, zu ere gure aldizkaria jorratzen? Ala ere ez gera aserretzen, ezta aserretuko ere. Txorakeririk andiena litzake danak gurekin bat eginda euki nai izatea, eta kaltegarria gainera. Batasunak loa edatzen du geienetan, eztabaidak aldiz pizkortasuna eta zerbait egin naia. Orretxen bila ari gera gu gure jende lokartuak birbiztu ta pizkortu naiez. Iritxiko ote dugun? Ez da errex erantzuten. Dana dala berri onenak izan ditugu gure aldizkaritxoaren inguruan ortik eta emengo lurt-ataletik ere bai, gutun adoregarrienak artu ditugu. Izan da, eta au ere esan bear dizut, kakatara biali gaituna, eta gogor bialdu ere. Eta danak ikus dezaten gure aurkakoak ere estaltzen ez ditugula, datorren zenbakian argitaratuko dugu eskutitz kakatsu ori. Ikus dezatela eta erabaki abertzale zintzoen artean, zeinek duen arrazoi, gorotz zaleak ala guk! Ez dio gure zabalkundeak on andirik ekarriko alako idazki urrintsuaren egileari.

        Min artzen asi dira zenbait, eta au ere gure programakoa dugu, paper-xixtrina laugarren zenbakira iritxi dalako. Askotxok nonbait, bigarren banakorako porrot egingo zuela uste zuten, eta laugarrena ikusi dutenean irakiten jarri dira gal-gal. Txoro batzuen jolasak, aur-ipuinak zirala uste zuten, eta aur jolasik izan ez gure auzi larrien inguruan, ez orixe. Pipertu bearko dute oraindik, laugarrena ez-ezik, bosgarrena ta amabigarrena ere ikusi bearko ditelako. Guri ere, aldizkarian ez bear aundi bat gertatzen zaigu, niri bat ere gustatzen ez zaidan ezbearra: erdal idazleak, perretxikuak euriondoan baino ugariago sortzen ari zaizkigu, euskal-idazleak berriz inundik agertzen ez. Ala ere Jon Mirandek lan ederrak bidali dizkit, eta pozik nago alde ortatik... Besteak mutu daude, eta sail geiena neonek bete bear izaten dut Jainkoak daki nola. Egia esango badizut, lanez leporaino nago egunez... eta bein gaua etorri ezkero, ez zait ezertarako ere gogorik gelditzen... Ala ere aberriaren deiari ezin entzungor egin, eta andik edo emetik kemenak ateratzen ditut lan ori egiteko. Asmo ederrak dauzkagu aurrerantzeko, eta ez al dira asmotan soilik geldituko.

        Ni ere Olabidetzazko omenaldi ortan zearo atzeraturik nago, eta okerragoa, aspaldion ez diot Zaitegiri idatzi. Beti egitekotan, eta beti atzeraka. Ilabete au bukatu baino len zerbait egin bearko dut. Eta badakizu, ainbeste milaka euskotar izan arren emen Caracas alu onetan, beti etortzen zaizkigu betikoai eskean zerbait, itzaldi naiz idazki, egin bear danean. Datorren astean Israeli buruz itzalditxo bat egin bear dut alderdiko batzarrean... Bereak eta asto-zarrarenak entzun bearko ditute, eta eztabaidarik gorriena sortuko dut.

        Ez enetxo, ez gaude amen-amenka ta konporme, konporme esaka ibiltzeko garaian. Inguruak inarrosi bear ditugu... eta gizaldi auxe obeto esan, gizaldi ontantze euskaldunak xuspertzen ezpaditugu gure erriaren osasun betea iristeko, gureak betiko egin du. Gizaldi auxe dugu gure etorkizunaren giltzarri; giltzarri au erortzen baldin bada, akabo gure katedrala, irentsia izango da betiko lurpean. Oiek idazten dizkitzut, bien bitartean ordea, eusko-konpormistak erkal-zitalarekin muxuka ta laztanka ari dira. Egunotan ere berriz ikusi alako lotsagarrikeri bat emen gaindi.

        Zeletak igorri dizkidan liburuen zain nago... Polita arkitu dut Poli Anabitarterena. Beste euskaldun-idazleen berririk ez dut, ni bezelakoekin ez dute artu-emanik nai or nunbait. Bejon dakiela.

        Ar itzatzu ene partez goraintzi minenak. Beste bat artio.