Pedagogia eta transmisioa

Oso gazte hasi nintzen antzerki ikastaroak ematen. Ikasturte osoko ikasgaiak Basauriko Antzerki Eskolan eta Deustuko Artebin eman nituen. Baina berez, orokorrean ikastaro trinkoak eman izan ditut. Nire lana gehiago lerratzen da transmisioaren bidean. Honekin zera esan nahi dut, hezkuntzari ez diodala horrenbesteko denborarik eman eta ez dudala sentitzen nire ofizioa antzerki hezitzaile edo pedagogo bezala. Nire esperientzia eta ezagutzak transmititzen ditut, eta kito. Berez ez dut aktore baten hezkuntzan eta garapenean burua sartzeko denborarik izan. Zorionez, oholtza gainean lanik ez zaidalako falta izan eta hargatik antzerki klaseak ematea beste modu batean ulertu eta bizi izan dudalako.

      Hala ere, badira alor pedagogikoa landu duten maisuak. Eskola bat eraiki eta metodo bat irakatsi dutenak. Beraien bizitza, beste aktore batzuek formatzen eta irakasten eman dutenak. Askok, metodo eta sistema oso interesgarriak planteatzen dituzte eta irakasteko ofizioa bihotzetik partekatzen dute. Kontrakoak ere badira, nahiko luketen antzerkia edo zinema ez egin izanaren frustrazioak jota irakasteko nahi gabe energia negatiboa transmititu eta aktorea mespretxuz tratatzen dutenak. Horiengandik hobe urrun egon, edota ahal den neurrian kasurik ez egin. Txarren-txarrenean beti dago zerbait ikasteko. Baina badira errespetutik lan egiten dakitenak, diziplina gogorrarekin eta akatsak ongi zuzentzen ari diren irakasleak. Argia eta bidea erakusten dizuten horiek, benetan harribitxiak dira.

      Gure ofizioan zerbait ikasi badut da, ondo dagoena normalean ez dizutela esango eta beti gaizki dagoena dela findu edo ondu beharrekoa. Beraz, aktore baten lehen irakaspena, umiltasuna da. Erratzeko beldurrik gabe aritzea eta ikasten jarraitzeko gogoa izatea.

      Emandako klaseetatik esperientzia hartu badut ere, batez ere ikasleengandik asko ikasi dudala esango nuke. Beraiek eman dizkidate, baita ere, lanerako beste hainbat tresna; eta esperimentazio zein ikerketa berriak eurekin partekatzeko aukera izan dut.

      Nire klasetan ariketa bat proposatzen dudanean hiru galdera nagusi erantzutea izaten dut helburu: Zer? Zelan? eta Zertarako?

Zer?

Ariketaren izena eta ariketa sailkatzen dut (gorputz beroketa, gorputz adierazpena, ahots beroketa, ahots lanketa, jolas dramatikoak, inprobisazioa…).

Zelan?

Zelan exekutatzen den ariketa edota ekintza nola egin azaltzen dut. Honetarako denbora hartu behar da. Ongi ezarri behar dira ariketaren printzipioak. Markoa ondo irudikatu behar da.

Zertarako?

Zertarako balio duen ariketak. Oso garrantzitsua da ikasleak ulertzea zertarako den ariketa. Zentzua eman behar dio. Ikasitakoa ondo ulertu badu, denbora beharko du barneratzeko. Bere egiteko.

Esaera zaharrak dioen bezala: “Inor ez da ikasia jaiotzen”.