Objektuak

Objektuak sakratuak dira. Antzerkiaren argotean atrezzoa ere esaten zaio. Objektuen trataera eztia izan behar da. Objektuek bira bateko emanaldi guztiak iraun behar dute, beraz normalena, ongi eta maitasunez tratatzea da.

Batzuetan adibidez, oholtza gainean, amorrua adierazteko objektu bat hartu eta lurrera edo hormaren kontra botatzen dugu. Amorrua adierazteko modurik sinpleena agian hori da. Baina gure lanean gainditzea nahi badugu beste era batera adieraziko dugu amorru hori, eta ez objektu bat gaizki tratatuz.

      Objektuak modu ezberdinetara erabil daitezke. Erratz bat hartuko dut adibide gisa.

      Objektu erreala: erratz hori erabil dezaket zorua garbitzeko. Bere pisuaren, formaren, kolorearen, mugikortasunaren… kontzientzia hartzen dut. Berezko dituen propietateak baliatzen ditut eszenan modu errealean erabiltzeko.

      Objektu eraldatua: erratza beste zerbait bilakatzen da, adibidez, zaldi bat edo gitarra bat.

      Objektu identifikatzailea: objektuaren identitatea onartzen dut. Objektua bilakatzen naiz. Nola sentitzen naiz erratz bat banaiz?

      Objektu imajinarioa: erratz bat izango banu bezala irudimenarekin jokatzen dut. Mimatzen dut. Hau normalean, mimo munduan ematen da.

      Objektuen mundua oso interesgarria da. Are gehiago, objektuen antzerkia. Imajinazioaren lana, antzerkiak hartzen duen dimentsio magikoa eta aktoreak objektuak biziarazteko egiten duen esfortzu eta jolasak ez du parekorik. Mundu bat da objektua.

      Eta objektuek gurekin bidaiatzen dute. Obra bakoitzean objektuen lista bat izaten dugu aktoreok. Behar diren momentuan, eszenan agertzen dira, eta objektuek ere hitz egiten dute, euren presentziarekin zerbait adierazten dute. Izan daiteke gerra garaiko gudari baten bota zahar bat, izan daiteke liburu bat, izan daiteke ezpata bat, kaiola bat edo erosketa-orga bat. Objektuek ere euren arima dute, euren bizia. Eta beti kontatzen digute zerbait Lur-globo honetan.