Edertasuna

Fiodor Dostoievskiri irakurria: “Edertasunak salbatuko du mundua”.

      Gauza bat dakit ziur: oholtza gainean dagoenak edertasuna agertu behar du, argi bat izan behar da. Nola lortzen da hori? Zein den horren sekretua? Bada, ez dakit. Egiten den horretan harmonia bat egon behar da, atsegina izan, osotasun batekin egin dena, proportzioz, zuzentasunez eta barne bizipozez. Pertsonaiarik itsusiena eta gaiztoena eginda ere, zerbait egon behar du, seduzitzen duena. Hari mehe bat ikuslearekin konektatzen duena. Liluratzen, xarmatzen eta erakartzen duena. Nahiz eta munduko gauzarik okerrena eta ankerrena antzeztu, ikuslea pertsonaiarekin maitemindu egin behar da. Krudeltasunak ere edertasuna eraman behar du bere baitan. Antzezpenean beti egon behar da zirrara bat edertasunari hertsiki lotuta. Arteak bizitza transzenditu behar du, eta transzenditzeko modu bat edertasuna baliatzea da.