Partitura fisikoa

Ekintzen sekuentzia finkoek osatzen dute partitura fisiko bat. Paper batean marrazten dugu pentagrama bat eta bertan jartzen dira, klabeak, notak, konpasak, tonuak, dinamika, agogika, karakterea, azentuazioa… musikan partiturak erabiltzen dira, sentimenduak, ideiak eta kontzeptuak irudikatzeko. Bada aktore batek ere berdin egiten du, bere gorputza eta ahotsa baliatzen ditu tresna moduan, partiturak eraikitzeko.

      Sentimendu, ideia edo kontzeptu horiek irudikatzeko parametro batzuk erabiltzen ditu aktoreak. Parametro horiek partitura fisiko bat osatzen dute. Aktoreak obra batek dituen mugimendu eta koreografia guztiak menderatu behar ditu gorputzarekin. Ahotsarekin berdin. Errepiketan, eszenaz eszena, eta zuzendariaren laguntzaz landuko eta finkatuko ditu partitura fisiko horiek. Puzzlean pieza txikiak osatzen joan ahala, errepikapenaren mekanikak ekarriko dizkio aktoreari segurtasuna eta partitura fisiko horren barruan aritzeko askatasuna.