Intentzioak

Antzerki testu batean dauden esaldi guztiek, pertsonaia batek esaten dituen esaldi guztiek, intentzio bat eraman behar dute.

      Adibide bat jarriko dut. “Zure begirada horrek urduri jartzen nau” esaldia modu askotara esan daiteke.

1. Tentsio memento baten zaude eta lagunari bortizki erantzuten diozu.

2. Zure lagunaz maiteminduta zaude eta goxo erantzuten diozu.

3. Lagunak gaixotasun larri bat dauka eta badakizu berri txar bat eman behar dizula.

4. Zure laguna haserretu egin da eta zuk bere aurpegiari broman eta irriz erantzuten diozu.

Hona hemen beste adibide bat. “Gaur ez ditu gozokiak ekarri”.

1. Gozokiak jateko gogoa zenuen eta penaz esaten duzu.

2. Atzo eztabaida gogorra izan zenuten eta horren ondorioz gaur amorratuta erantzuten diozu.

3. Laguna umore txarreko dago eta ironiaz erantzuten diozu.

4. Inoiz baino gozoki gehiago ekarri ditu eta broman erantzuten diozu.

      Goian aipatutakoak adibide sinple batzuk baino ez dira. Irakurleak ongi ulertzeko zein garrantzitsua den intentzioen lana. Intentzio lana, normalean, obra baten entseguen bukaeran egiten da. Prozesu luze baten ondoren, azken mementoan fintzen da aktorearen lana, pertsonaiaren emaitza. Honek ez du esan nahi, intentzioak aldakorrak ez direnik. Azkenean, esaten den hori bizirik egotea eta gertatzen denarekiko koherentea izatea da garrantzitsuena.