Batu

Bilboko giroak ito egiten ninduen. Etxea ere ezin nuen ordaindu. Itomena. Antzerkia egiten ordu asko sartu bai baina diru gutxi lortu genuen. Hiriarekin egiten ari zirenak ere ostia txarrean jartzen ninduen. Postaleko Bilbao bat eraiki nahi zela iruditzen zitzaidan. Hiriaren memoria eta herri langile baten aztarnak ezabatu.

      Zorionez, aitak bazuen etxe bat Berrizen eta bertara joatea erabaki nuen. Herritik eta gurasoengandik hurbilago egon nahi nuen.

      Aginaga auzoan, Bizkaia eta Gipuzkoaren mugan dagoen baserrian, gure aitak bere baratzetik hurbil eta basoa garbi edukitzeko Txikita astoa hartu zuen. Nik, Batu deituko nuen Gorbeiako euskal artzain txakurra. Hamaika urtez, Batu izan zen nire konplizea, bizitzaren eta antzerkiaren labirintoan.