BONSAIAREN AJEA

Soneto bat ez al da bonsai baten antzeko?

Enborra borondatez zuzendu nahi honantza;

babestu, sufri ez dezan haizearen dantza,

naturan libre dena bihurtu guran etxeko.

Mutilazioa, hitz eta adar esaneko,

guraizeen torturak ezin du izan txantxa.

Neurriak jakinduria eskatzen du, antza,

erroak ez jaio arren ontzian sartzeko.

Batzuetan merezi du, halere, paisajeak.

Ehun urte behar dira murrizten ikasteko

zenbat puntada jos ditzakeen justu trajeak.

Poetaren eskutan hartzen duen eiteak

balio behar luke mundua laburtzeko:

edertasuna ordain, bonsaiaren ajeak.