HODEIEI BEGIRA

Pilotuek dakitenez, zeruan da lehia:

artzainik gabeko artaldeak, ardi beltzak,

haurrei ihes egindako heliozko ametsak,

billarreko hirukian jainkoen begia.

Estrabagante edo arrunta den hodeia

da beti ezkutatzen dituena bere ertzak;

trikuak ez bezala, barrurantz ote babesak?

Lauso edo trumoitsu dateke haren deia,

trinko, ilun edo sare, neurtzen du denbora

hodei bakoitzak arnasari ezberdin eutsiz

—barrukoa husteko hausten ez den anphora—.

Besarkatu ezin dugunez, promesa antsiz,

begirada bidaltzen dugu haren albora,

morse hizkuntza horrek inspira gaitzan berriz.

Aldendurik negua eta heldurik uda,

zeruan iltzatu da distraituen aingura.