TANZANIAKO DORTOKA
Zuretzat, itzaliko dut iluna.
Zuretzat, eskuetan eguna.
Zuretzat, hodeien gozo leuna.
Zuretzat, bihotzeko laguna.
Pirritx, Porrotx eta Marimotots
Orain, astelehen guztiak dira
2020ko urriaren 26a.
Donibanetik bizikletan atera,
Arrasate okindegia itxita topatu,
beste okindegi batean moldeko ogia erosi,
Merced karrikara joan, sarreran ogia utzi,
txirrina jo eta balkoira ateratzen zara
Brasilgo izerditako urdinarekin.
Eta hitz egiten dugu azkenekoz
Lolak, zuk eta hirurok.
Orain, astearte guztiak dira urriaren 27a.
Goizean deituko didazu, hanka sartu duen
haurraren ahotsarekin esateko atarian zaudela
anbulantzia baten zain, larrialdietara joateko,
familiako medikuak esan dizula.
Eta handik bi ordutara zain zaude oraindik.
Eta gero larrialdietan, baina
nik ezin zaitut ikusi, ez didate uzten,
pandemiako osasun protokoloengatik.
Zeren orain asteazken guztiak dira
bi egun zeharo ezberdin:
bata da lokartu ostean esnatu
zintuzten goiz bakarra
eta vadit pars: bi lira koxkor
harrizko eskaileretarako.
Zeren orain igande guztiak dira
zaintzako medikuarekin, bilera gelan,
eztabaidatzen dudan eguna, esateko baietz,
gure alabak agur esan nahi diola
lokartu duten aitatxiri,
haien gomendioen kontra
abestuko diogula Haize hegoa,
Katu bi eta Furra furra.
Gaztelerazko aldizkariak bakarrik dauden
itxarongelan gaude eta nire zoriontasunak
bederatzi zuhaixka dauzka hazteko.
Gogoa joaten zait hiru hilabete lehenago
uztailaren 25ean Kale Nagusian
egin genuen argazkira,
elkarrekin bazkaldu genuenera,
Ziargik eta Raphik Tintinen
espaziontzia eredu hartu
eta zurez egin zuten bizikletara.
Zeren orain hiru senide falta zaizkigu:
argazki horretan zeuden bi
papera bezain ogi lehorrarekin,
mendiko garirik gabe.
Orain, gogo hori lotzeko,
zurezko dortoka beltz bat daukat
Iringatik ekarria,
egongelan jarri dugu
disko biragailuarekin
eta gela osoa okupatzeko
asmoarekin hazten ari den
landarearekin batera.
Raphik oparitu zigun,
gogoa egun horietara
joaten zaigunero
aldamenean izan dezagun, geldi.