79

Inurritegia

Ikasitako hitz guztietatik,

orain aukeratuko nituzke

munduari habeak jartzekoak.

Soka-saltoan ibiltzen ginen zubi inguruan,

hormigoi eta altzairuzko ogro despota hura,

auzoa zanpatzen zuena

araudiek langileen boza legez.

Hiztegia zera zen han,

patata-zakuak balkoietan,

plastikozko pertsiana berdeak,                   

Spar-eko letrero baikorra.                                   

Behin, inurritegi bat topatu genuen terraplenean.

Zotzekin zirika, kanpora atera genituen bitxoak,

hormatxori herren bati merienda emateko.

“Zuk zer du zu na hi a go,

i nu rri a i zan a la txo ria?”

Edonork du nahiago hegan egin

lurpean bizi baino.

“Nik inurria. Niri labirintoak gustatzen zaizkit”.

Obra bateko alanbreetan katigatuta neukan gona.

Gure gorputzak hazten ari ziren erronka eginez

garabiei,

asfaltoari,             

grafitiei,                               

bera beltzaran, ni larzuria.

Kale egin berri okerretan,

erotu egiten zitzaizkigun ametsak,

irteeraren bila.