26

Marmoka fosforeszente bat

Belarra erretzen zuen balkoian.

Gero, ispiluan biluzik, zakila ukitzen zuen

nik bere hatzak miaztu bitartean.

Marmoka fosforeszente bat nintzen.

Eskeleto hura zen nire neurria.

Berba aproposak esaten zekien,

irrikatzen nituenak izan ez arren.

Alde egin zuelarik,

faltan hartu nituen ohean oin haiek

:

hemen nago esateko bere modua ziren.

Kopa umel batek mahaian utzitako halo lausoa.

Horra gizon hari nire oroimenak ematen dion forma.