Ergatiboa administrazioan

Administrazioarekin harremana normalean hotza izaten da. Eta teknikoa. Hau da, eurekin ezin zara diskurtso artistikoetan ezta pentsaera filosofikoetan zangotrabatu. Merkatu baten barruan, industria baten barruan, ekonomia baten barruan, beti izan dut sentsazioa gure herrian gauzak hobeto egin daitezkeela, kultur politikek hartu dituzten bideek erdi baztertuta eduki gaituztela beti. Gero, egia esan, kultura inoiz ez da euskal gizartearen erdigunean egon. Kirola (futbola, batez ere) eta hain modan jarri den gastronomia izan dira euskal kulturaren banderak, edo turismora bideratutako edozein “kultur” adierazpen.

      Lehen urteak administrazioarekin gogorrak izan ziren. Ez nintzen ezaguna, Antzerkiola ere ez zen ezaguna eta gure lanak hutsaren hurrengoa ziren. Gure esperientzia faltak ere ez zigun laguntzen. Antzerkia egin nahi genuen, baina inork ez zigun esan antzerkia egitea hain konplikatua zenik.

      Ez dut oroitzen zein zen tipoa edo, agian, ez dut oroitu nahi, baina kargu altu bat zuen administrazioan. Ni antzerki proiektu batekin joan nintzen dirulaguntza bat eskatzera. Bere erantzuna argia eta garbia izan zen:

— Nik ez naiz Olentzero!

Olentzerorenak min eman zidan, baina ergatiboa gaizki erabiltzen zuela ikusteak, are gehiago.