Memoriaren txokoan

Patri Urkizu idazle lezoarrak euskal antzerkiaren inguruan egindako lana eskertzekoa da. Izan ere, antzerkiaren bibliografiari dagokionez euskaldunok hutsune galanta dugu, eta zentzu horretan, bere ekarpena ezinbestekoa izan da. Urkizuri irakurri izan diot hirugarren gerra karlistaren ondoren, eta batez ere hogeita hamarreko hamarkadan, Manu Sotaren mezenasgoarekin eta Esteban Urkiaga Lauaxetaren laguntzarekin Bizkaia osoan kulturgintza eta antzerki giroa zabaldu zirela. Antzerkia propagandarako eta jendea abertzaletasunera erakartzeko tresna baliagarria bilakatu zen.

      Bigarren Errepublika garaian, Markina-Xemeinera ere heldu zen gar hori eta, Patxi Juaristik Markinako frontean liburuan jaso zuen bezala, Markinako Batzokian antzerkiaren inguruan dinamika garrantzitsua sortu zen. Elixabete Agina Ete ibiltzen zen zuzendari lanetan Natividad Zabalaren laguntzarekin, eta Jose Antonio Oar-Arteta eta Txomin Onaindia abadeek idazten eta moldatzen omen zituzten antzerkiok.

      Liburuko oin ohar batean topatu nuen antzerki talde horretan nire aitxitxe Eusebioren anaiak, Asentsio Lizundia Buztarrik, parte hartu zuela. Handik gutxira gerra hasi zen eta denbora luze batean ez zen antzerki gehiagorik egin Markina-Xemeinen.

      Etxean inoiz inork ez zidan ezer kontatu. Pairatu duenarentzat, gerra ahanztura da.