Azken duelua

Javier Garcimartinek ekoitzi eta zuzendu zuen Duelos. Francisco Pradak Fin de siglo konpainiarentzat espresuki idatzia. ^[12] Antzerki lana hiru zatitan banatzen zen. Lehena XVIII. mendean bi emazteren artean ezpataz egiten zen duelua zen, eta nik epailearen papera jokatzen nuen. Bigarrena, XIX. mendean aita eta semearen arteko pistolazko duelua zen, eta bertan gerratik gaixo eta zaurituta iristen zen semearena jokatzen nuen. Hirugarrena XX. mendean kokatutako istorioa zen, bonba bat atzerako kontaketa batean jarrita, lehertu baino lehen bi bizkartzainen arteko capoeira borroka batek osatzen zuen. Kasu honetan nik bizkartzainetako baten papera egiten nuen.

      Las Rozasen egin genituen entseguak eta estreinaldia. Gero Madrilgo Cuarta Pared salan egon ginen. Berriz hartu nion gustua antzezteari. Egia da lan nahiko biribila osatu genuela eta harro nengoela interpretazio mailarekin, bai nirearekin eta baita taldearenarekin ere. Baina emanaldiak ez ziren ateratzen. Ordainketak ere justu-justu egiten zizkiguten eta, uda iritsi zenean, Madrilgo etxe alokatua utzi, lagunak agurtu eta herrira bueltatzea deliberatu nuen, “¡Madrid se quema! ¡Se quema Madrid!”.

      Madrilgo etapa bukatua zen. Erre nuen erre beharrekoa eta bide berri bat irekitzeko unea iritsi zen. Baina, zer egin?