Zapata pila!

Aktoreon artean, ohikoa da emanaldia baino lehen elkarri “kaka pila!” opa izatea. Dirudienez, lehengo jauntxoak antzerkira zaldiz joaten ziren, eta antzerki eraikinaren inguruan zaldien kakak zenbat eta gehiago izan, hobe! Antzerkira publiko asko gerturatu izanaren seinale baitzen.

      Indian nengoela, arratsaldetan, sarritan ikusten nituen Kalamandalam eskolako antzokian (natyagrham) ematen zituzten orotariko ikuskizunak: kathakali, kudiyatam, ottan thullal. Indian, leku sakratuetan eta etxe barruan ere, oinutsik ibiltzeko ohitura dago eta jendeak atarian uzten ditu zapatak. Egun batez, kanpo aldera atera nintzen, eta ohartu nintzen zapata ilara luzea zegoela. Antzokia jendez gainezka zegoen.

      Pentsatzen dut askoz eleganteagoa dela aktore bati zapata pila desiratzea, kaka pila baino. Gainera, bigarren hori pixka bat burgesa ere bada. Eta antzerkiak herriarekin egon behar du. Kaka pila esatean helburua baldin bada aktoreari publiko nahikoa gerturatuko zaiola desiratzea, nik bederen, nahiago nuke, “zapata pila!” desiratzea.