SELFIE

Zer jakin nahi dut nitaz? Dena?

Ala bizitza gehiegi

eskastuko ez didan

informazio galbahe bat aski?

Nori eskatuko diot

nitaz mintzatzeko?

Zein puntutaraino,

nire ispilua su goritan ipini

eta milaka kristal txintxarretan

apurtzen hasi bitartean?

Eta nola osatuko naiz berriro?

Koordenada berrien esnetan

ala ziurtasunaren

izur zaharretan?

Mosaiko bihurtuko naiz,

ala erdeinatuko dut osagarri oro,

kanpo-begirada esklabista hori,

ispilurik gabe bizitzen

hasi zen Gandhi haren gisan?

Eguzkia sartaldera bidean,

olibondo bat, soroaren bakardadean,

agian 1.000 urte dauzkana,

zainak lako zuztarrekin

lur idorra oratuz,

zikoina bi eliz dorrean.

Eta ni, dagoeneko

trenean ez dagoena.

Geltoki zahar honetan

jaitsi naiz.

Bata badoa —eguzkia—,

besteak badatoz —zikoina kumeak—;

guztiari soraio begira

olibondoa eta ni,

bere curriculum ahantziari

argazkia atera diodan unean.