DIALEKTIKA

 

 

Dena sinbolikoa baldin bada,

bolo-bolo hizketan

aritzen bagara etengabe

zer geratzen da bizitzaz,

bere funtsaz zer?

 

Zergatik farmaziak berde,

semaforoak gorri,

ezkontzak zuriz

eta hiletak beltzez?

 

Politikoak gorbataz,

gorbataz enpresarioak,

eta hauen eta denen

emazteak takoiekin?

 

Nork eros ditzake

belaunean tarratada

daramaten galtzak

—berriak baino garestiago—

pobreziatik urrun

—eta jaustetik salbu—

dagoenak ez bada?

 

Pilaketa ekonomiko hutsari

Garapen deitzen bazaio

—auto garestia froga bakar—,

zerbait gaizki egingo zenuen

50ekin soldata on bat

ez daukazunean.

 

Sostengarria bizio garbiak

edukitzea bada,

elkartasuna Afrikako lastoa

adreiluz ordezkatzea,

eta demokrazian bizitzea

inposizioak onartzea,

zer geratzen da bizitzaz,

bere funtsaz zer?

 

Zelako leizea

sinboliko diren plazerei

eta pasio kartsuei

eskainitako denboran!

Alaitasun basatiaren

eta inguruari jositako

barre kontrolatuen artean!

 

Besteen begiradak

azterketa zaizkigunean,

desfile sozialerako

atonduz goizero,

gure hizkuntza

etiketa guztiei

emandako erantzun hutsa

bilakatu denean,

urtaroak iraungiz

ezer berezia

egiteko beldurrez,

zer geratzen da bizitzaz,

bere funtsaz zer?