GAURKO OROITZAPENAK

 

 

Kezkak? Zeintzuk?

Lagun zaharrak aurkitzea

tximeleta hilen katalogoa

irakurtzea lakoa da:

Txaleta saldu behar izan dut,

langabezian nago,

aurre-jubilatuko naiz laster...

 

Hain urrun

Ezerk axola handirik

ez zigun garaietatik.

 

Dena ikusteko, dena egiteke,

ezberdin enkontru bakoitza,

loreetan etzaten ginen

zikin-beldurrik gabe,

akaso gonak gehiago

jasotzeko grina zainetan,

piztien lagun, agintarien etsai

Janis Joplin hil berritan

—ala Bob Marley zen

gure omenezko marihuanaren errege?—.

 

Lau teilatu entzunez

hondartzetan egiten genuen lo

—non etxetik kanpo baino hobeto?—,

aurpegiak hurbil, eskua gerrian,

euria egingo ote zuen

kezka bakar,

ezerk axola handirik

ez zigun garaietan.

Selektibitateak?

Agian amaituko ez genituen karrerak?

 

Lehen aldiz aire purua

arnasten ari nintzen

sentsazio hura,

ez zegoen besterik,

haur jaioberriak ginen,

bizitzaren jabetzara iritsiak.

 

Badoakit bizitza ezer pilatzeko

lanik egin barik,

ez badira uneak, musuak

edo estasiaren oihuak.

The House of the Rising Sun

aski zitzaigun

—Eric Burdon, hammond blues—

hegaldatzeko urrun,

urrun zitzaigun dei batengana.

 

Hamazazpi urte genituen,

edo hamalau, edo berrogei,

berdin zaio,

zorionaren ilunpe zitezkeen

maratila guztiak ostikoz

apurtu behar izan ditut

nintzenari eusteko

naizenaren oskolean:

bizitzaren jabetzara

iritsi berria den haurra,

aire purua arnasten

munduaren goiz-alban.