Arrotz eta eder
Arrotz eta eder
2016, poesia
136 orrialde
978-84-92468-85-0
azala: Xabi Erratzu
Pako Aristi
1963, Urrestilla
 
2014, poesia
2003, poesia
2001, poesia
 

 

BIOGRAFIA TTIKI BAT

 

 

21 urte zenituen 1983an,

eta lerdena zinen,

zure jaioterriko

lertxunak bezain,

eta amets egiten zenuen

Una luz cegadora, un disparo de nieve

noiz baretuko zuen

metrailetaren kantu-hotsak

barrunbea iraultzen zizun ostotsa.

Paseo Berriko ubazterrean, bihozbera,

kondena luze baten bezpera

bizi zuten lagunei

igortzen zenien kresal-lantua,

eta elur guztiak.

 

36 urte zenituen 1998an,

eta zaildua zeunden,

moztuak ile-kiribilak,

zeu zinen orain

suntsiketaren txandan,

euririk ezagutzen ez zuen

zeru baten itxituran,

egun lanbrotsuak gogoan,

kaioak Getariako hondartzan

Irlandatik zetozen baporeei begira,

alga usaina iraileko ilunabarretan,

eta herri bat.

Han al dago? Bizirik ote?

Lau, bat, hiru bost zazpi,

euskal diskoak debekatu zizkizutenetik

ezin duzu kanta ahantzi.

 

51 urte zenituen 2013an,

lertxun bilakatua zinen

zaindariak ere izutzeraino,

tantai, begirada tenkor

pausoa bizkor.

Kezkatuta atera zinen,

zu non zer izango,

baina, batez ere,

herririk ote zen egongo,

bailara berde haiek, txalupak

lehen baino koloretsuagoak,

iraupen soilarekin etsiko ez duen

arnasa baten bila.

Lagunak hor zeuden, maitea itzuli da,

eta hemen zauzkagu,

nor izan zen ia ahaztu duen

herriari begira,

horrekin ere bizitzen

ikasi beharko duzun

egunsentian.