Poesia kaiera
Poesia kaiera
Antonia Pozzi
itzulpena: Joannes Jauregi
2025, poesia
64 orrialde
978-84-19570-53-6
Antonia Pozzi
1912-1938
 
 

 

Trenak

 

Gauaz

itzal gorrien jiratze mantso batek

paretan trenak abiarazten zituen: lotuneen

kolpeen oihartzunek

talka egiten zuten loarekin.

 

Eta euriaren bideak

arin garbitzen zuen ke

beiran loditua: atergabe

zabaltzen ziren ametsak, errail

distiratsuak ibaiertzean.

 

Orain bueltan da

tarteka loaren erdian trumoi-hots

absurdo hura

eta iluntzeko bide mutuetan, dei egiten die

gurdietako zur mantsoari

eta odol barruari

 

kankateko luzeak — eta erretura zahar hura,

konboien

beldur eta amets.

 

Torino, 1937ko maiatzaren lehena

 

Treni

A notte / un lento giro d’ombre rosse / alle pareti avviava i treni: tonfi / cupi d’agganci / al sonno si frangevano. // E lavava / lieve la corsa della pioggia il fumo / denso ai cristalli: sogni / s’aprivano continui, balenanti / binari lungo un fiume. // Ora ritorna / a volte a mezzo il sonno quel tuonare / assurdo / e per le mute vie serali, ai lenti / legni dei carri e dentro il sangue / chiama // lunghi fragori – e quell’antico ardente / spavento e sogno / di convogli.