Poesia kaiera
Poesia kaiera
Antonia Pozzi
itzulpena: Joannes Jauregi
2025, poesia
64 orrialde
978-84-19570-53-6
Antonia Pozzi
1912-1938
 
 

 

Labea

 

Neskatotan, azaroko arratsetan

mendi gainetan

gerra zelarik

eta zura bastante

garesti —baita esnea ere, baita ogia ere—

eta lanbroa astun

eta hotz lurraren gainean,

gure amak

—berotzeko—

labera eramaten ninduen.

 

Besoen itzalek

beltz tindatzen zuten ataria:

atze-atzean gorri

zirtatzen zuen

labearen kupulak.

Goitik, gizon zahar bat

distira batean.

Gainean, teila biribil jarriek

gurpil bat ziruditen

geldia,

sugarrak brastakoan itzalirik.

Gorrituz zihoan

erdialdeko buztina:

berdeak ziren artean izkinak

mantsoago iristen

baitzitzaien beroa.

 

Xarman sorgortuta

aletzen ziren — neskatilaren niniak.

Goiko gizon zaharra

distira batean —

atari beltzera

jiratzen zen

sugarren erredura begietan.

Kanpoan, iturri eskerga batek

lanbrotara jaurtitzen zuen

bere zorrotada zuria

eta hotzikara eragiten —

Etxeak

urruna zirudien,

kalea ez bide zen amaitzen

inoiz. Gaua zen, azaroa zen,

mendi gainetan piztua zen

gerra —

 

1933ko irailaren 16a

 

La fornace

Bambina, nelle sere di novembre / poi che sui monti c’era / la guerra / e la legna costava / assai ―come il latte, come il pane― / e la nebbia pesava / gelida sulla terra, / la mamma mi portava / ―per scaldarci― / alla fornace. // Riflessi di brace / tingevano l’androne nero: / rossa nel fondo / divampava / la cupola del forno. / Dall’alto un vecchio scagliava / fascine e fascine. / Gił i tegoli in cerchio / sembravano una ruota / immota / a cui fosse mozzo la fiamma. / Si arrossava / la creta al centro: / verde era ancora al margine / dove pił lento / arrivava il calore. // Si sgranavano in uno stupore / d’incanto ― le pupille bambine. / Il vecchio dall’alto scagliava / fascine e fascine ― / Si ritornava / per l’androne nero / con un bruciore di vampa negli occhi. / Fuori, un’immensa fontana / nella nebbia lanciava / il suo getto bianco e faceva / rabbrividire ― / La casa pareva / lontana, / la strada sembrava non finire / pił. Era notte, era novembre, / sui monti c’era / la guerra ―