Poesia kaiera
Poesia kaiera
Antonia Pozzi
itzulpena: Joannes Jauregi
2025, poesia
64 orrialde
978-84-19570-53-6
Antonia Pozzi
1912-1938
 
 

 

Elurtegiak

 

Izeiez bestalde bizi den

egun goren hartan izan nintzen,

ibili nintzen larre eta mendi

argizkoetan —

Aintzira hilak gurutzatu nituen — eta kantu

sekretu bat xuxurlatzen zidaten uhin

gatibuek —

ur-ertz zuriak zeharkatu nituen,

errosta lokartuei

izenez deika —

Elurretan amestu nuen

lore-hiri eskerga bat

zegoela lurpean —

mendi-gainetan izan nintzen

lore arantzadun bat bezala,

eta so geratzen nintzaien arrokei,

uharri garaiak

haizearen itsasoetan —

eta nire artean kantuan aritzen nintzen

uda urrun bati buruz, zeinak

bere errododendro mikatzekin

nire odolean zirakien —

 

1934ko otsailaren lehena

 

Nevai

Io fui nel giorno alto che vive / oltre gli abeti, / io camminai su campi e monti / di luce ― / Traversai laghi morti ― ed un segreto / canto mi sussurravano le onde / prigioniere ― / passai su bianche rive, chiamando / a nome le genziane / sopite ― / Io sognai nella neve di un’immensa / cittą di fiori / sepolta ― / io fui sui monti / come un irto fiore ― / e guardavo le rocce, / gli alti scogli / per i mari del vento ― / e cantavo fra me di una remota / estate, che coi suoi amari / rododendri / m’avvampava nel sangue ―