
Aurkibidea
Aurkibidea
Elurtegiak
Izeiez bestalde bizi den
egun goren hartan izan nintzen,
ibili nintzen larre eta mendi
argizkoetan —
Aintzira hilak gurutzatu nituen — eta kantu
sekretu bat xuxurlatzen zidaten uhin
gatibuek —
ur-ertz zuriak zeharkatu nituen,
errosta lokartuei
izenez deika —
Elurretan amestu nuen
lore-hiri eskerga bat
zegoela lurpean —
mendi-gainetan izan nintzen
lore arantzadun bat bezala,
eta so geratzen nintzaien arrokei,
uharri garaiak
haizearen itsasoetan —
eta nire artean kantuan aritzen nintzen
uda urrun bati buruz, zeinak
bere errododendro mikatzekin
nire odolean zirakien —
1934ko otsailaren lehena
Nevai
Io fui nel giorno alto che vive / oltre gli abeti, / io camminai su campi e monti / di luce ― / Traversai laghi morti ― ed un segreto / canto mi sussurravano le onde / prigioniere ― / passai su bianche rive, chiamando / a nome le genziane / sopite ― / Io sognai nella neve di un’immensa / cittą di fiori / sepolta ― / io fui sui monti / come un irto fiore ― / e guardavo le rocce, / gli alti scogli / per i mari del vento ― / e cantavo fra me di una remota / estate, che coi suoi amari / rododendri / m’avvampava nel sangue ―