Alpeak

Labarraren gainean, orbain arrosakara bat

begiz jo, eta pentsatu dut

odola zela: likenak ziren,

leunak eta inokuoak. Baina dardara eragin didate.

Halere, pozezko eta egia birrintzailezko

tximista eroak

hegada eta lapurreta izan litezke, eta zorrotada bermiloi bat

odol. Bai, ederra hiltzea

gure gaztetasunak haitzetan gora

ekiten dionean, gailurra konkistatu nahian.

Ederra erortzea, nerbioek eta haragiak

arima bilakatu nahi dutenean, indarrez ero;

haitzarte baten hondotik

zeru tinkatuak esku inpartzial

eta benedikatzaile bat dirudienean eta inguruko gailurrak

beilan daudenean, zurrun,

agindu arkano bati obedituz ia. Tontor gainean

brisa loratzen denean

purutasunak lehortutako bizitza arkanoen hats

eta eguzkia maitasun kontsumatzaile denean

eta haitzaren erdian hodeiak migratzen direnean

haranen gain, urraduraka erakutsiz,

ametsezko isletan, lurraren

biluztasun atsekabetsua, orduan bai dela ederra

harkaitzaren kontra jotzea, eta heriotza

bizitza da, argitsua eta ziurra, baldin egia bada

Jainkoa hemen nonbait dabilela.

Pasturo, 1929ko abuztuaren 28a