Poesia kaiera
Aurkibidea
Aurkibidea
Hiru arrats
Lehen arratsean euria izan zen
beltz, gorgarri —
eta ni bidegurutzean
kale ezezagunen
izenak deszifratzen —
bakarrik hiri berri baten
atarian,
bakarrik nire zorionaren
sariarekin — zure ahotsaren
oihartzunarekin.
Gero, mendien gainean, gauaren
aratz kiskalgarria izan zen —
eta elurretan islaturik
ezin konta ahala izar
eta, beren lo zilarrezkoan ahokaturik,
adaburuen
itzal erkinak —
Ni bakarrik, oro aratz,
iparraldeko haize arinean,
ni baketan
zeruaren argitasunarekin,
zure begiradaren
oroitzapen lanbrotsuarekin.
Gaur gauez lanbroa, xalotasun gor,
nire itxaroaren hotzikararen
inguruan — belo bat
esan gabeko hitzaren gainean,
gotorturik — denboraren ikaragatik,
bizitzeko
presagatik.
Pausa — Elurretan jiratzen da
bihotza
beteta, esekita,
bere taupadarik
ez aditzeko.
1934ko abenduaren lehena
Tre sere
La prima sera ci fu la pioggia / nera assordante ― / ed io al crocicchio, / a decifrare nomi / di strade sconosciute ― / sola alle soglie / di una cittą nuova, / sola con la mia preda / di felicitą ― con l’eco / della tua voce. // Poi, sopra i monti, fu la limpidezza / bruciante della notte ― / e sulla neve riflesse / le innumeri stelle / ed adagiate nell’argenteo sonno / l’esili ombre / dei rami ― / Io sola, io limpida tutta, / nel vento lieve di settentrione, / io in pace / con la chiarezza del cielo, / con il diffuso ricordo / del tuo sguardo. // Stasera la nebbia, candore sordo, / intorno al tremito della mia / attesa ― velo / sulla parola non detta, / difesa ― per la paura del tempo, / per la fretta / di vivere. / Pausa ― Di nebbia s’avvolge / il cuore / colmo e sospeso, / per non udire / i suoi battiti.