Hirurogei urte ditut

hemeretzi nituenetik gurari bat dut

euri lokatz uda negu

lotan itzarrik

ene ametsaren xerka nabil.

Banantzeak zer ez ote dit kendu:

kilometro mordo bat itxaropen, tristura tonaka,

orraztu nituen ileak, estutu nituen eskuak.

Ezin izan dut ene ametsa baztertu.

Aldean erabili dut Europan, Asian, Afrikan barna

amerikarrek baino ez zidaten bisa ukatu

itsasoa, mendiak, basamortuak baino, jendea maite dut

                                              jendeak beti harritu nau.

Espetxeetan nire askatasunaren argia izan da

erbestean nire ogiaren lagun

iluntzero, egunsentiro:

nire herriaren askapen ametsa.

1962