
Aurkibidea
Agian Memeti idatziko diodan azken gutuna
Hitzaurrea (Lau kartzeletatik)
Bursako kartzela - XX. mendean
Zergatik suntsitu zuten aberria
Halaxe esan zion Menderesi Korean hil zen gure erreserbako ofizieretako batek
[bazen Berlingo Astoria jatetxean]
Egunkariko argazki batzuen karietara
Hegoaldeko mendiak ditut akorduan
[gure adar heldugabe eta berriak hautsi zituzten]
[ogi gazia jango banu legez maite zaitut]
[lau ginen Leipzigeko Astoria hotelean]
[guri buruz idatzi dudan guztia gezurra da]
[zer edo zer idatzi behar dut]
Aurkibidea
Agian Memeti idatziko diodan azken gutuna
Hitzaurrea (Lau kartzeletatik)
Bursako kartzela - XX. mendean
Zergatik suntsitu zuten aberria
Halaxe esan zion Menderesi Korean hil zen gure erreserbako ofizieretako batek
[bazen Berlingo Astoria jatetxean]
Egunkariko argazki batzuen karietara
Hegoaldeko mendiak ditut akorduan
[gure adar heldugabe eta berriak hautsi zituzten]
[ogi gazia jango banu legez maite zaitut]
[lau ginen Leipzigeko Astoria hotelean]
[guri buruz idatzi dudan guztia gezurra da]
[zer edo zer idatzi behar dut]
Autobiografia
1902an jaio nintzen
ez naiz egundo sorterrira itzuli
ez dut laket atzera egitea
hiru urterekin Alepon pasharen biloba izan nintzen
hemeretzi urterekin Moskuko Unibertsitateko ikasle
berrogeita bederatzi urterekin Moskura itzuli nintzen
eta hamalau urte nituenetik poemak idazten ditut
batzuek mila belar mota ezagutzen dituzte, beste batzuek arrainak bereizten dakite
nik banaketez dakit asko
badira izar bakoitzaren izena dakitenak
nik nostalgiaren izen guztiak ezagutzen ditut
kartzeletan eta hoteltzarretan egin dut lo
gosea pairatu dut, probatu ez dudan platerik ez da, gose-grebakoa barne
hogeita hamar urte nituela urkatu egin nahi izan ninduten
berrogeita zortzirekin Bakearen domina eman zidaten eta
hogeita hamasei urterekin, sei hilabete behar izan nituen
lau metro karratu hormigoi goibel korritzeko
berrogeita hemeretzirekin hemezortzi ordutan joan nintzen Pragatik Habanara
1951n itsaso batean lagun batekin heriotzaren gainean ibili nintzen
1952an bihotza kraskaturik lau hilabete eman nituen heriotzaren zain ahoz gora
maite nituen emakumeekin sano arduratsua izan naiz
ez diot inori bekaitzik izan ezta Charloti ere
emazteei adarrak jarri nizkien
ez nintzen lagunei buruz gaizki esaka sekula ibili
edan dut baina ez naiz hordia izan
neure bekokiko izerdiaz irabazi dut ogia
zorionekoa, ni!
auzo-lotsa sentitu dut
gezurra esan dut
errukiz esan dut gezurra
baina sekula ez ausaz
trenean hegazkinean autoan bidaiatu dut
gehiengoak ez du lortzen
operara joan naiz
gehienek zer den ere ez dakite
hogeita bat urte ditudanetik ez naiz
meskitara, elizara, tenplura, sinagogara…
gehienak joaten diren lekuetara joan
baina laket dut etorkizuna kafe hondarretan irakur diezadaten
nire lanak berrogei hizkuntzatan inprimaturik daude
baina Turkian eta ene hizkuntzan, turkieraz, galarazita daude
oraino ez dut minbizirik,
ez da baitezpadakoa
ez naiz egundo lehen ministro edo
antzekorik izango, nahi ere ez
gerrari uko egin nion baina
ez nintzen gauerdian babeslekuetara jaitsi
ez nintzen errepideetan narras ibili goitik behera zetozen hegazkinetatik ihesi
hirurogei betetzear nituela maitemindu egin nintzen
hitz gutxitan, lagunok,
gaur Berlinen xangrinak jota nagoen arren
duin bizi izan naizela esan nezake
bizitzeko dudan denboran
zer gerta dakidake?
nork daki?
Ekialdeko Berlinen, 1961eko irailaren 11n
OTOBİYOGRAFİ
1902’de doğdum / doğduğum şehre dönmedim bir daha / geriye dönmeyi sevmem / üç yaşımda Halep’te paşa torunluğu ettim / on dokuzumda Moskova’da komünist Üniversite öğrenciliği / kırk dokuzumda yine Moskova’da Tseka-Parti konukluğu / ve on dördümden beri şairlik ederim // kimi insan otların kimi insan balıkların çeşidini bilir / ben ayrılıkların / kimi insan ezbere sayar yıldızların adını / ben hasretlerin // hapislerde de yattım büyük otellerde de / açlık çektim açlık gırevi de içinde ve tatmadığım yemek yok gibidir // otuzumda asılmamı istediler / kırk sekizimde Barış madalyasının bana verilmesini / verdiler de / otuz altımda yarım yılda geçtim dört metre kare betonu / elli dokuzumda on sekiz saatta uçtum Pırağ’dan Havana’ya // Lenin’i görmedim nöbet tuttum tabutunun başında 924’de / 961’de ziyaret ettiğim anıtkabri kitaplarıdır // partimden koparmağa yeltendiler beni / sökmedi / yıkılan putların altında da ezilmedim // 951’de bir denizde genç bir arkadaşla yürüdüm üstüne ölümün / 52’de çatlak bir yürekle dört ay sırtüstü bekledim ölümü // sevdiğim kadınları deli gibi kıskandım / şu kadarcık haset etmedim Şarlo’ya bile / aldattım kadınlarımı / konuşmadım arkasından dostlarımın // içtim ama akşamcı olmadım / hep alnımın teriyle çıkardım ekmek paramı ne mutlu bana // başkasının hesabına utandım yalan söyledim / yalan söyledim başkasını üzmemek için / ama durup dururken de yalan söyledim // bindim tirene uçağa otomobile / çoğunluk binemiyor / operaya gittim / çoğunluk gidemiyor adını bile duymamış operanın / çoğunluğun gittiği kimi yerlere de ben gitmedim 21’den beri / camiye kiliseye tapınağa havraya büyücüye / ama kahve falıma baktırdığım oldu // yazılarım otuz kırk dilde basılır / Türkiye’mde Türkçemle yasak // kansere yakalanmadım daha / yakalanmam da şart değil / başbakan filan olacağım yok / meraklısı da değilim bu işin / bir de harbe girmedim // sığınaklara da inmedim gece yarıları / yollara da düşmedim pike yapan uçakların altında / ama sevdalandım altmışıma yakın / sözün kısası yoldaşlar / bugün Berlin’de kederden gebermekte olsam da / insanca yaşadım diyebilirim / ve daha ne kadar yaşarım / başımdan neler geçer daha / kim bilir.