MACARİSTAN NOTLARI

Havalandık Pırag’dan / indik Budapeşte’ye. / Kuş olmak güzel şey / hatta bulut olmak, / ama ben memnunum insan olmaktan. / En de sevdiğim unsur: toprak. / İşte belki de bu yüzdendir : / uçağın camına dayayıp alnunı, / yahut da abanıp bir küpeşteye / ne zaman ayrılsam topraktan / bir kederdir içime düşer, / elinin, sevgilim, / elimden sıyrılışı gibi bir keder, / tıpkı o sabahki gibi, / eşiğinde kapımızın, / İstanbul’da. // Çıkarsın kış gecesi köyden / kardır görünen / ovadan önce, / açarsın pencereyi yaz gecesi / yıldızlar girer odana / gökyüzünden önce. / Bastarda ormandan önce yeşildir görünen. / Budapeşte’de çocukları görüyorsun ilkönce, / evlerden önce hatta. / Sokaklar cıvıl cıvıl çocuk dolu ağzına kadar. / Hava da sıcak mı sıcak. / Bacaklarıyla belden yukanlan çıplak, / yaldızlı tenleri pmldıyor güneşte. / Velhâsıl, al yanaklı, pıtrak elmalarıyla övünen / bir elma ağacı gibi Budapeşte. // Yeşil gözlüm, / kucağında 3 aylık bıraktım Memed’imi, / gülmeyi az buz beceriyordu, / şimdi konuşuyordur. / “Baba" demesini öğrettin mi? // Piyoner kamplarından birine gittim, / hemen o gün, şehrin dolayında. / Burda işçilerin, / köylülerin, / aydınların çocukları, / halkın yanı, / yani sahici insanların, / yani Macaristan’ı Macaristan yapanların. / Etraf yemyeşil, / yapılar bembeyaz, / döşekler güneş kokuyor. // Sana bir şey söyleyeceğim, / böbürleniyorsun, diyeceksin, / ama hakikat: / Çocuklar çabucak ahbap oluyor benimle. / Hapisanede pencereme gelen kuşlar da öyleydi. / Ters anlama, / çocukları kuşlara filân benzettiğim yok. / Bilirsin ya, çocuklar, / hele halkın çocukları, / akıllı cesur mahluklar, / yürekleri de gözlerinde. / Aralarına alıverdiler beni. // El ele tutuştuk, / postanelerine gittik. / Telgırafçı, mûvezzi, müdür, kasadar, / hepsi çocuk. / Muameleleri gayetle nazik / hem de çabuk, / yani dehşetli düşmanlar bürokrasiye. / Bir kartpostal yolladım Moskova’ya, / Erol’a, oğluna Erdem’in. // Kancığım, / geceleri kapatıp pencereleri / radyoda Moskova’yı bulup / Erdem’i dinliyorsundur yine, / mürettip Şahap’ın anasıyla beraber. / Ve harap mahallede, yıldızların altında Ağustos böcekleri; / düdükleri bekçilerin, / bir de Rahmi Beylerin artsız arasız uluyan köpekleri. // Misafir çocuklar da vardı kampta / Koreli ve Yunanlı öksüzler. / Kara kâkülü altından / yüzüme muhabbetle / emniyetle bakan / Phenyanlı oğlancığın babasını / belki de bizimkilerden biri öldürdü. / Meselâ, Süleyman, / Çankın köylüklerinden. / Dördüne bastığı halde / sıska eğri bacakları üstünde / sıtmalı, şiş kamını taşıyamayan / Haşan oğlanın babası Süleyman. // Süleyman’a postalları giydirdiler, / eline de Amerikan tüfeğini verdiler, / beş denizin ötesine sürdüler, / kaatil ettiler Süleyman’ımı. // Yunanlı bir kız çocuğu sarıldı boynuma, / taze zeytin dalı gibi bir kız çocuk. / “Amca, dedi, / bizim orda, / sizin orda ne zaman böyle yerler olacak? / Ne zaman bize de misafir çağıracağız / Macar arkadaşları?” / Zaharyadis, / çocuklarımız sabırsız, / elimizi tez tutmalıyız.