Ene aberria maite dut

 

Ene aberria maite dut:

Bere zuhaitzetan harrapatu ditut txoriak

bere kartzeletan egin dut lo.

Ene aberriko tabakoak eta abestiek beste

ezerk ez dit nostalgia ahaztarazten.

 

Ene aberria:

Bedreddin, Sinan, Yunus Emre eta Sakarya

Berunezko kupulak, fabriketako tximiniak.

Ene herriak irriz eraiki ditu denak

bere bibotetzar luzeen azpian

zeintzuetan neugandik ezkutatzen naizen.

 

Ene aberria:

Alderik alde korritu ezina dirudi.

Zeinen zabala den ene aberria.

Edirne, Izmir, Ulukisla, Maras, Trabzon, Erzerum.

Bertako kantei esker baino

ez dut ezagutzen

Erzerumeko ordeka eta lotsa ematen dit

Taurus mendiak sekula zeharkatu ez izanak

mendebaldean kotoia biltzen dutenenganaino.

 

Ene aberria:

Gameluak, trenak, Ford autoak eta asto eriak.

Makalak,

             sahatsak

                          eta lur gorria.

 

Ene aberria:

bere pinudiak, ur txit gozoak eta mendi magaletako lakuak

maite dituen jende-ostea.

 

Ene aberria:

Ankarako ordeketako ahuntzak

gaztaina koloreko azal

leun, zimurrik gabekoen dirdira.

Giresuneko hur koipetsu astunak.

Musketa usaina darien matela gorriko

Amasyako sagarrak

olibak,

          pikuak,

                    meloia eta kolore guztietako

          mahats-mulkoak

eta golde beltza

eta idi beltza

eta:

—haur harritu baten pozez—

                  gauza moderno guztiak, onak, ederrak

          onartzeko prest dauden

ene langileak

zintzoak, ausartak,

gosetuak ia

okituak ia

esklabo...