Udako gaua hirian

Zeruan ilargia, domina baten gisa,

kalean eraikinak, organo-tutuen pare,

parrandan nekatuta, gizonak etxera doaz kantari

                 —zimurtuta alkandora apainen lepoa—.

Ahoa handi bezain zabal,

sentimendu triste antzekoaz.

Burua zokor goibel bihurturik,

beste ezertarako gai ez, eta “tralara-tralara” doaz kantari.

Lan kontuak eta arbasoak

ez dituzte atzendu, baina

hiriko udako gauaren sakonean,

sutauts hilarekin harreman sakona izanik,

farolen argiaren erasoa begietan,

beste ezertarako gai ez, eta “laralai-laralai” doaz kantari.