Gaur

Animaliatik,

ornodunetik,

ugaztunetik daukadan guztia

atsegin handiko lotsagabekeriaz jabetzen da gaur nitaz.

Gaur ez daukat adimenik, eta pozten naiz.

Zertarako nuke,

hondamendi jakin batzuk balioztatzeko baino?

Pentsatzen dut, beraz, banaiz,

nahiz ondo kostata izan, neke handiz.

Hauxe naiz

—esaten du, ia irrintzika, erronkari, ene gorputzak—,

hauxe baino ez:

laueskuduna edo hazbakarra,

eta beste ezer gutxi: sedentarioa, gautarra.

Adorerik baneuka oraindik, trostan ibiliko nintzateke

zaldi gazte baten modura ilbetearen pean.

Baina indarrik ez:

ehun urtetik gorako elefante baten antzera

—ornodun, ugaztun—,

itzulerarik gabeko bidezidor batetik, banoa.