Eskerrak eskeletoa atxikitzen dudan oraindik

Non egongo ote dira dentistak umetan

erauzi zizkidan hortz-haginak?

Haien izaera karetsua-edo dela eta,

ziur ez zituztela harrek jango.

Beldur bainaiz ez ote diren egongo,

ilusioz beterik, edozein zabortegitan zain

haragiaren piztuera noiz iritsiko

azkenik nire hortzoietan berriz txertatzeko.

Are beldurrago naiz ez ote diren,

egun txarren batean, hemendik milioika urtera,

beste galaxia bateko arkeologo baten eskuetan eroriko,

eta probintzia-museo batean amaituko,

plastikozko orrazi eta sardina-ontzi herdoilduen artean,

Aro baten (niretzat bizitza osoaren)

lekukotza engainagarri gisa,

etorkizunean ezer gutxi jakingo baitute Aro haren gainean.

(Aro hura norbera bizi izatekoa baitzen

—egoera hobean, noski—,

eta hala eta guztiz ere ez da ulergarri.)

Ulergarri da,

beraz

—halabeharrez usteltzera

eta ahanzturara bideratuta nagoenez—,

lo galduko gauetan estu eta larri galdetzea:

Non egongo ote dira dentistak umetan

erauzi zizkidan hortz-haginak?