Poesiari

Esanda daude jada gauzarik ilunenak.

Baita distiratsuenak ere.

Josi dira jada ile, zeta eta urre bezalako

hitzak txirikorda berean

—zure bizkar gardenaren apaingarri—.

Orain,

hain zaude eder,

orraztu berritan,

zugan maiteen dudana hartu nahi baitut.

Hartu nahi dizut

—zahar eta pobre naizen arren—

ez urrea eta ez zeta:

ezpada zure ile soil, fresko,

(kartsuki) aratz, lurrindu,

(sutsuki) arin, leuna.

Eta kalera atera nahi zaitut,

ilea harroturik,

haizean kulunka

—aske, deslai, bere kasa—

zure adats iluna,

barre-algara luze eta beltz baten gisan.