Hiria

Gauzak dirdaika. Teilatuak haziz

zuhaitz adaburuen gainean.

Hausteko puntuan, tenkaturik,

kale elastikoak.

Hor zaude zu, kable metalikoen

gurutzune horren azpian:

eguzkia zure irudiaren argi-koroa

osagarri baten gisa mamitzen den lekuan.

Enara bizkorrak mehatxuka

etxe-aurre ikaragaitzei. Kristalak

mezu argitsu isilpekoak

igortzen.

Oro da keinu labur,

ohiko begietarako ikusezin.

Eta, bat-batean, ez zaude. Agur, maite, agur.

Dagoeneko joan zara.

Zugandik ez da deus geratzen. Hiria biraka:

guztia desegiten duen errota.