Morgana

Ez zait buruan sartzen zure gaztetasuna

hainbeste denbora (eta a ze denbora!)

luzatu izana.

Artaldea abandonatzeaz

salatu ninduten

ia sentitu izan banintz bezala

ospetsua, ex gregis, edo auskalo zer beste txerren.

Aldiz esan nuena da revenons

à nos moutons (baina ez artaldera)

eta jendailak pentsatu zuen

multiplo baten parte izatearen zoritxar huraxe

arima okertu baten zantzua izan zitekeela

eta bihotz gupidagabe batena.

Ai ene alaba gurtua, nire benetako

Gaueko Erregina, nire Kordelia,

nire Brunilda, nire enara egunsentian,

nire baby-sitterra burua alderrai darabildanean,

nire ezpata eta ezkutua,

ai ene nola galtzen diren aztarnak

gure mundualdian zaindu gintuzten Maneenak,

bi gizakiren guardan

egon direnen artean ankerrenenak.

Esan dute idatzi dute fedea faltatu zitzaigula.

Beharbada suzedaneo bat eduki genuen.

Fedea beste kontu bat da. Hala esana dago

baina ez dago esana segurua denik esandakoa.

Akaso aski izango zen Hondamendiko fede hura,

baina ez zuretzat Jainkoengandik irten zinena

haien altzora itzultzeko.