Hitzak

Hitzek

esnatzen badira

ostatu erosoena

baztertzen dute, Fabriano

papera, tinta

txinatarra, ezkutuan gordeko

dituzten larruzko

karpeta edo belusezkoa;

hitzak

esnatzen direnean

fakturen ifrentzuan

pausatzen dira, loteriako

billeteen ertzetan,

eztei eta hiletetako

jakinarazpenetan;

hitzek ez dute

ezer hoberik eskatzen

eskuko Olivettiaren

teklen nahasmena baino,

atorraren patriketako iluntasuna,

zakarrontziaren hondoa

bil-puskak egindako paperekin;

hitzak

ez dira zipitzik ere pozten

neskanarrasen gisa kanpora boteak

izateaz ezta txaloen eta

desohorearen zaratarekin

onartuak izateaz ere;

hitzek

nahiago dute ametsa botilan

destaina baino izateagatik

irakurriak, salduak,

baltsamatuak,  hibernatuak;

hitzak

denonak dira eta alferrik

gordetzen dira hiztegietan,

ez baita falta zerririk

trufa putz-kirastsuenak eta

arraroenak lurgaineratuko dituenik;

hitzek

itxaro eterno baten ondoren

uko egiten diote

behin bakarrik esanak

izateari

eta gero bere egin zituenarekin

hiltzeari.