Aurkibidea
[begi eta ile solteetatik gertu]
[ai, jada ez da niretzat edertasun kristalezko hau]
[hi gabe egiten nian buelta, hordi antzean]
[hil egiten da adierazten ez dudana]
Erromaren berragerpen poetikoa
Erromako azpiproletarioen aberastasun-nahia
Zati epistolarra, Codignola mutikoari
Tiberiade eta itsasoaren arteko 85 kilometroetan
Herrira itzultzen (Bosgarren aldaera)
Aurkibidea
[begi eta ile solteetatik gertu]
[ai, jada ez da niretzat edertasun kristalezko hau]
[hi gabe egiten nian buelta, hordi antzean]
[hil egiten da adierazten ez dudana]
Erromaren berragerpen poetikoa
Erromako azpiproletarioen aberastasun-nahia
Zati epistolarra, Codignola mutikoari
Tiberiade eta itsasoaren arteko 85 kilometroetan
Herrira itzultzen (Bosgarren aldaera)
Erregua amari
Zail da ezer esatea seme-hitzekin
nireaz hain bestelakoa den bihotza duenari.
Zu zara nire bihotzean beti zer izan den
munduan dakien bakarra, beste ezein amodio baino lehen.
Horregatik aitortu behar dizut jakitea izugarria dena:
zure graziatik sortzen da nire larrimina.
Ordezkaezina zara. Horregatik, eman zenidan bizitza
bakardadera dago hartaratuta.
Eta ez dut bakarrik egon nahi. Amaigabea dut
amodio-gosea, arimarik gabeko gorputzen amodioaz.
Zeren arima zugan dago, zeu zara, baina zu
ama zaitut eta zure amodioa esklabotza dut:
esklabo eman dut haurtzaroa sentimendu goren
eta halabeharrezko horren, eginbehar izugarriaren menpe.
Hura nuen bizitza sentitzeko modu bakarra,
kolore bakarra, forma bakarra: orain bukatua da.
Bizirik irauten dugu, baina arrazoitik kanpo
birsortutako bizitzaren nahasmenduan.
Arren eskatzen dizut: ez ezazu nahi herioa.
Hemen naiz, bakarrik, zurekin, etorkizuneko apirilean...
Supplica a mia madre
È difficile dire con parole di figlio / ciò a cui nel cuore ben poco assomiglio. // Tu sei la sola al mondo che sa, del mio cuore, / ciò che è stato sempre, prima d’ogni altro amore. // Per questo devo dirti ciò ch’è orrendo conoscere: / è dentro la tua grazia che nasce la mia angoscia. // Sei insostituibile. Per questo è dannata / alla solitudine la vita che mi hai data. // E non voglio esser solo. Ho un’infinita fame / d’amore, dell’amore di corpi senza anima. // Perché l’anima è in te, sei tu, ma tu / sei mia madre e il tuo amore è la mia schiavitù: // ho passato l’infanzia schiavo di questo senso / alto, irrimediabile, di un impegno immenso. // Era l’unico modo per sentire la vita, / l’unica tinta, l’unica forma: ora è finita. // Sopravviviamo: ed è la confusione / di una vita rinata fuori dalla ragione. // Ti supplico, ah, ti supplico: non voler morire. / Sono qui, solo, con te, in un futuro aprile…