Aurkibidea
[begi eta ile solteetatik gertu]
[ai, jada ez da niretzat edertasun kristalezko hau]
[hi gabe egiten nian buelta, hordi antzean]
[hil egiten da adierazten ez dudana]
Erromaren berragerpen poetikoa
Erromako azpiproletarioen aberastasun-nahia
Zati epistolarra, Codignola mutikoari
Tiberiade eta itsasoaren arteko 85 kilometroetan
Herrira itzultzen (Bosgarren aldaera)
Aurkibidea
[begi eta ile solteetatik gertu]
[ai, jada ez da niretzat edertasun kristalezko hau]
[hi gabe egiten nian buelta, hordi antzean]
[hil egiten da adierazten ez dudana]
Erromaren berragerpen poetikoa
Erromako azpiproletarioen aberastasun-nahia
Zati epistolarra, Codignola mutikoari
Tiberiade eta itsasoaren arteko 85 kilometroetan
Herrira itzultzen (Bosgarren aldaera)
Nartziso eta arrosa
Ez Nartziso, ispilua
ari duk dirdaiz hildako
nire otso-haurtzaroko
belaze muskerrean...
Arratsalde on, Deabru,
barrez aditzen al didak?
Ez diat ahoa irekiko,
ulertu eta amore ematen diat.
Ispiluaz ari ninduan,
argi hutsa baizik ez baita,
islatua, oihartzun
poetikoen habia.
Ez, Nartzisok zerikusirik ez,
aski begiratu ziok bere buruari;
eta, behingoz bada ere,
aurre egingo diat ausarki.
Ametsa, ezaxola edo
memoria, ez zakiat,
zilarrezko ispilua distiraz zagok
belaze ilunean, bakar.
Mendean hartu naik
bere arratseko inarrak,
paisaiaren itzal hitsen
artean geldi kirika.
Hator, Deabru maitea,
ikus dezagun batera
Nartziso ez dagoela
ametsaren zilarrean.
Ez da azaltzen irria
hire gorrotozko ahoan?
Hartu egik arrosa bat,
adiskide, baratzean.
Moralitatea, poesia
edo ederra, ez zakiat,
arrosa hau luzatzen diat
bakarrik dadin isla.
Il Narciso e la rosa
Non Narciso, lo specchio / brilla nel verdecupo / prato della mia morta / fanciullezza di lupo… // Buona sera, Demonio, / mi ascolti sorridendo? / Ma non aprire bocca, / ho capito, mi arrendo. // Parlavo dello specchio / che null’altro è che luce / pura, riflessa — nido / di poetici echi. // No, Narciso non c’entra, / s’è guardato abbastanza; / e, una volta tanto, / posso affrontarti intrepido. // Sogno o indifferenza / o memoria, non so, / l’argenteo specchio splende / nel nero prato solo. // Mi soggioga il suo raggio / vespertino che fruga / immoto nella mesta / ombra del paesaggio. // Vieni, caro Demonio, / e contempliamo insieme / l’assenza di Narciso / nell’argento del sogno. // Non imperversa il riso / nella tua bocca odiosa? / Ebbene, amico, cogli / nell’orto una rosa. // Moralità o poesia / o bellezza, non so, / protendo questa rosa / a rispecchiarsi sola.