Gazterik onenak

Jauna, bakarrik gaude,    ez diguzu sekula deitzen!

Ez sekula behatzen,    egunez egun, urtez urte!

hemen Gure iluna,    han Zure argia,

gure gaitzerako ez duzu    amorrurik, ez gupidarik.

Hogeita hamar mendetan    ezertxo ere ez da aldatu,

herriak bat egin zuen    eta baturik borrokatu,

baina gure gaitza    gutako bakoitzaren gaitza da,

eta gaizkia eta ongia    bereizten dakien bakarra Zu zara!

Lanegunak! Egun hilak!    Agertu da gurdia

estaziorako bidean,    plaza lasaian barrena,

eta gelditu da    harmailadi berriaren aurrean,

kirrinkaz, eguzki motelak    kiskalitako hartxintxarretan.

Langak daude jaitsirik,    bi kamioi zain,

zaborren, akazia    lehorren artean geldi,

eta emakume xahar bat    bultzaka gurditxoari,

zapi-mutur bat    grinaz estutuz hortzekin.

Harmonikako mutilak    jotzen egin du jauzi,

eta gaztetxoena,    zartailua gerrian, zaldiari

belar ondua emanda,    sartu da dantzan

salmahai ondoko    beste harroxkoen gibelean.

Erdi berdoztuta kantari,    goizean goizik,

zapi gorriak eztarri    inguruan loturik,

lau litro ardo eskatu dute    ahots zakarrez,

eta kafea neskentzat,    isilik baitaude negarrez.

Zatozte, trenak,    eramangazte hauek kantari,

beren brusa ingeles    eta elastiko zuriekin.

Zatozte, trenak, eraman    urrun gazteak,

munduan bilatzera    hemen galdurik dena.

Eraman, trenak, mundura,    ez dezaten egin barre,

sorterritik deserritutako    gazte alai hauek!