Aurkibidea
Innisfreeko aintzirako uhartea
Arrosa gorria denboraren gurutze gainean
Maitalea bere bihotzeko arrosaz mintzo
Oihanaren deiadarra entzuten du hark
Zeruko konstelazioen parte zeneko iragan-handitasuna gogoan
Gizakiek hobera egiten dute adinean aurrera joan ahala
Irlandar hegazkinlari batek bere heriotza iragartzen du
Hanrahan Gorria Irlandari kantari
Thoor Ballylee-ko harri batean grabatzeko
Kristau-maitasuna gutxi iruditzen Ribh-i
Aurkibidea
Innisfreeko aintzirako uhartea
Arrosa gorria denboraren gurutze gainean
Maitalea bere bihotzeko arrosaz mintzo
Oihanaren deiadarra entzuten du hark
Zeruko konstelazioen parte zeneko iragan-handitasuna gogoan
Gizakiek hobera egiten dute adinean aurrera joan ahala
Irlandar hegazkinlari batek bere heriotza iragartzen du
Hanrahan Gorria Irlandari kantari
Thoor Ballylee-ko harri batean grabatzeko
Kristau-maitasuna gutxi iruditzen Ribh-i
Irlanda datozen urteetan
Jakin gogoan izango nautela
anaiarteko kide benazkotzat,
Irlandako gaizkia arintzeko kantatu nituelako
hala baladak eta istorioak, nola lelo eta doinuak,
eta ez gai horiek baino gutxiago
emakume baten gona
arrosa gorrizko ertzez apaindua,
emakume horren historia hasten baita
Jainkoak aingeruen korua sortu aurretik
eta alderik alde zeharkatzen baitu orrialde idatzia.
Denbora amorruz orroka hasi zen
eta haren oin arinen erritmoak
Irlandaren bihotza taupaka abiarazi zuen
eta Denbora horrek agindu zuen
kandela guztiak pizteko
han eta hemen erritmoari argi egitearren
eta Irlandaren pentsamenduak osa zitezen
gelditasun erritmikoaren habian.
Ez ahal naute estimatuko Davis,
Ferguson eta Mangan baino gutxiago,
ezen ondo epaitzen dakienarentzat
nire bertsoek haienek baino gehiago diote
sakonean aurkitzen diren gauzei buruz,
non gorputza soilik baitatza lo.
Izaki elementalak dabiltzanez
nire mahaian alde batetik bestera,
bizkor ibili behar erritmorik gabeko gogamenetik
amorruz ihes egiteko, uholde zein haizete;
baina urratsa erritmoz egiten duenak
jakingo du noski begirada baten ordez bestea ezartzen;
gizonak beti hala egiten du bidea
arrosa gorrizko ertzez apainduriko gonaren atzetik.
Oi, ilargipean dantzan zabiltzaten maitagarriok,
druiden lurrak, druiden doinuak!
Ahal dudan artean, zuretzat dut idatziko
bizi izan nuen amodioa, ezagutu nuen ametsa.
Jaio ginenetik hil arterainokoa
begi-kliska bat besterik ez da;
eta gu, geure kantua eta maitasuna,
Denboraren Erritmoak goian argitzen duena
eta gauza ezkutu ororen igaroa
nire mahai gainean alderik alde,
badoa guztia, benetako estasian urtuz,
amodioarentzat eta ametsarentzat
inongo lekurik ez dagoen aldera;
izan ere, Jainkoaren urratsak
arrasto zuriak uzten ditu.
Bihotza iraultzen dut ene bertsoetan,
hala, datozen denbora nahasietan,
jakin dezazun nola nire bihotza doan
arrosa gorrizko ertza duen gonaren atzetik.
To Ireland in the Coming Times
Know, that I would accounted be / True brother of a company / That sang, to sweeten Ireland’s wrong, / Ballad and story, rann and song; / Nor be I any less of them, / Because the red-rose-bordered hem / Of her, whose history began / Before God made the angelic clan, / Trails all about the written page. / When Time began to rant and rage / The measure of her flying feet / Made Ireland’s heart begin to beat; / And Time bade all his candles flare / To light a measure here and there; / And may the thoughts of Ireland brood / Upon a measured quietude. // Nor may I less be counted one / With Davis, Mangan, Ferguson, / Because, to him who ponders well, / My rhymes more than their rhyming tell / Of things discovered in the deep, / Where only body’s laid asleep. / For the elemental creatures go / About my table to and fro, / That hurry from unmeasured mind / To rant and rage in flood and wind; / Yet he who treads in measured ways / May surely barter gaze for gaze. / Man ever journeys on with them / After the red-rose-bordered hem. / Ah, faeries, dancing under the moon, / A Druid land, a Druid tune! // While still I may, I write for you / The love I lived, the dream I knew. / From our birthday, until we die, / Is but the winking of an eye; / And we, our singing and our love, / What measurer Time has lit above, / And all benighted things that go / About my table to and fro, / Are passing on to where may be, / In truth's consuming ecstasy, / No place for love and dream at all; / For God goes by with white footfall. / I cast my heart into my rhymes, / That you, in the dim coming times, / May know how my heart went with them / After the red-rose-bordered hem.