Zahartzen zarenean

Zahartzen zarenean, buruzuri eta lozorroan,

sutondoan burua kulunkan duzula, hartu liburu hau

eta irakurri emeki, eta amestu zure begiek

aspaldi zuten begirada eztia eta haien itzal sakona.

Zenbatek eta zenbatek maite zituzten bozkariozko une haiek,

zure edertasuna, benetako ala gezurrezko maitasunez;

baina batek bakarrik zure barruko arima alderraia,

batek bakarrik zure aurpegi aldakorraren atsekabea.

Eta, txingar distiratsuen alboan makurtuta,

xuxurla ezazu, tristura apur batez, nola aienatu zen amodioa,

nola mendien gainean hara-hona ibili zen,

nola ezkutatu zuen aurpegia izar multzoen artean.