Poesia kaiera
Poesia kaiera
William Butler Yeats
itzulpena: Juan Kruz Igerabide
2022, poesia
64 orrialde
978-84-17051-86-0
William Butler Yeats
1865-1939
 
Poesia kaiera
William Butler Yeats
itzulpena: Juan Kruz Igerabide
2022, poesia
64 orrialde
978-84-17051-86-0
aurkibidea
 

 

Arrosa sekretuari

 

Urrun-urruneko arrosa, ezkutuena, ukigabea,

ingura nazazu nire orduaren orduetan,

ezen anabasa eta zalaparta

eta ametsen porrot artean bizi dira

zure bila ibili zirenak

Hilobi Sainduan nahiz ardo-upelean

nahiz betazal zurbil astunen sakonean

nahiz gizaki lokartuek edertasuna esaten dioten horretan;

zure orri handiek biltzen dituzte Errege Magoen

bizar zaharrak nahiz errubizko eta urrezko lemak,

eta orobat errege hura zeinak bere begiez

ikusi baitzituen esku iltzez josiak eta Gurutze Zaharrena

druiden lurrunetan igotzen

eta zuziak itzalarazi baitzituen

harik eta eldarnio hutsalak esnarazirik hil zen arte,

eta orobat beste hura zeinak, haizeak inoiz jotzen

ez zuen urertz grisean Fand ihintzezko sugarretan

oinez zebilela topaturik, musu baten truke

mundua eta Emer galdu baitzituen,

eta orobat beste hura zeinak

jainkoak beren harresietatik kanpora eraman

eta ehun egunsenti gorri oxkardun loratu arte

orritsez orrits ibili eta bere hildakoen tumuluak

negarrez busti baitzituen,

eta orobat errege burgoi hura zeinak,

koroa eta saminak harrika botata

bardoari eta bufoiari deiturik,

baso sakonean ardoz orbandutako

eskaleen artean egin baitzuen bizimodua,

eta orobat beste hura zeinak,

soroak eta etxea eta ondasunak saldurik,

ezin konta ahala urtean lurrez eta itsasoz bila ibili

eta azkenean barre eta negar artean

emakume eder distiratsu bat topatu baitzuen,

hain halakoa non haren txirikordatxo bat ebastearen truke

gizonek gauerdira arte zuritzen baitzuten artoa.

Ni neu ere, haiek bezala, maitasun eta gorrotozko

zure haize bortitzaren zain nago.

Noiz jaurtiko ote ditu zeruak izarrak

burdinolatik airean hiltzera irteten diren

txinpartak bezala?

Iritsi al da zure ordua,

zure haize bortitza joka ari al da, oi,

urrun-urruneko arrosa, ezkutuena, ukigabea?

 

The Secret Rose

Far-off, most secret, and inviolate Rose, / Enfold me in my hour of hours; where those / Who sought thee in the Holy Sepulchre, / Or in the wine-vat, dwell beyond the stir / And tumult of defeated dreams; and deep / Among pale eyelids, heavy with the sleep / Men have named beauty. Thy great leaves enfold / The ancient beards, the helms of ruby and gold / Of the crowned Magi; and the king whose eyes / Saw the Pierced Hands and Rood of elder rise / In Druid vapour and make the torches dim; / Till vain frenzy awoke and he died; and him / Who met Fand walking among flaming dew / By a grey shore where the wind never blew, / And lost the world and Emer for a kiss; / And him who drove the gods out of their liss, / And till a hundred moms had flowered red / Feasted, and wept the barrows of his dead; / And the proud dreaming king who flung the crown / And sorrow away, and calling bard and clown / Dwelt among wine-stained wanderers in deep woods; / And him who sold tillage, and house, and goods, / And sought through lands and island? numberless years, / Until he found, with laughter and with tears, / A woman of so shining loveliness / That men threshed com at midnight by a tress, / A little stolen tress. I, too, await / The hour of thy great wind of love and hate. / When shall the stars be blown about the sky, / Like the sparks blown out of a smithy, and die? / Surely thine hour has come, thy great wind blows, / Far-off, most secret, and inviolate Rose?