Poesia kaiera
Poesia kaiera
Alejandra Pizarnik
itzulpena: Asier Sarasola
2018, poesia
64 orrialde
978-84-17051-17-4
Alejandra Pizarnik
1936-1972
 
 

 

Soilik maitasun bat

 

Nire maitasuna zabaldu da.

Paraxut perfektua da.

Arnasa botatzearekin klik egiten du

      eta bularra neurririk gabe handitzen zaio.

Nire maitasunak ez du orro egiten

                        ez deiadar

                        ez erregu

                        ez barre.

Haren gorputza begi bat da.

Haren azala, mapamundi bat.

Nire hitzek haren izenaren

      azken aztarna zulatzen dute.

Nire musuak aingirak dira

      eta labain daitezen tematzen da hura.

Nire laztanak, musika jario halako bat

      Erromako iturrien gainera.

Inork ezin izan du ihes egin

      haren gogo-eremutik.

Ez dago biderik ez tolesik ez intsekturik.

Nire malkoak matxinatu egiten dira,

      hain da leuna guztia.

Nire sorkuntza jainkojate bat da,

      zurezko gurdi eta guzti.

Une honetan bertan, tintontzia hegaldatu eta

      amodioa egiten ari diren eltxo ilara amaigaberantz bideratu da.

Zorigaiztoko soinua entzun da. Jada ez nago hegan.

      Nire maitasuna da zabaldu dena.

 

Sólo un amor

Mi amor se amplía. / Es un paracaídas perfecto. / Es un clic que se exhala y / su pecho se hace inmenso. / Mi amor no ruge / no clama / no ruega / no ríe. / Su cuerpo es un ojo. / Su piel es un mapamundi. / Mis palabras perforan la / última señal de su nombre. / Mis besos son anguilas que él / Se ufana en dejar resbalar. / Mis caricias un chorro reminiscente de / música sobre fuentes de Roma. / Nadie pudo huir aún de su territorio / anímico. / No hay rutas ni pliegues ni insectos. / Todo es tan terso que mis lágrimas se / sublevan. / Mi creación es una mojigatería junto a / su rubio carromato. / En estos momentos el tintero alza vuelo y / enfila hacia linderos inacabables de / mosquitos haciendo el amor. / Suena el fatídico sonido. Ya no vuelo. / Es mi amor que se amplía.